اثرات متاپروترنول (محرک بتا آدرنرژیک) بر بافت چربی، هورمونها و متابولیت های خون میش مغانی

آگونیستهای بتا آدرنرژیک باعث افزایش توده پروتئینی و کاهش چربی لاشه گوسفند می شوند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات بتا آگونیست متاپروترنول بر بافت چربی و وضعیت هورمونی میش بود. 45 راس میش مغانی در یک طرح کاملا تصادفی به مدت 3 ماه تحت اثر5 تیمار قرار گرفتند. در طول مدت سه ماهه آزمایش حیوانات تیمارهای اول تا چهارم با جیره شاهد (14/12 مگا ژول برکیلوگرم ماده خشک) وحیوانات تیمار پنجم با جیره کم انرژی (71/10 مگا ژول بر کیلوگرم ماده خشک) تغذیه شدند. از شروع ماه دوم تا پایان آزمایش، متاپروترنول درسه سطح 5، 10 و20 میلیگرم بر کیلوگرم ماده خشک به جیره شاهد تیمارهای دوم تا چهارم اضافه شد. به عنوان شاهد گوسفندان تیمار اول از جیره بدون محرک استفاده کردند. در روزهای 30، 60 و 90 آزمایش، جهت تعیین هورمونهای انسولین و تیروکسین و متابولیتهای تری گلیسرید، کلسترول، HDL و LDL در پلاسما، نمونه خون همه میش ها جمع آوری شد.در پایان آزمایش پس از کشتار حیوانات، نمونه برداری از بافت چربی دنبه نیز انجام شد. متاپروترنول و جیره کم انرژی قطر سلول چربی را کاهش دادند(01/0>p). دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک متاپروترنول میزان انسولین پلاسما را در ماه دوم آزمایش 24% و در ماه سوم 50% کاهش داد (05/0>p). در ماه دوم جیره محتوی 10میلی گرم بر کیلوگرم ماده خشک متاپروترنول مقدار هورمون T4 پلاسما را افزایش داد (05/0>p). محرک و جیره کم انرژی تغییرات معنی داری در میزان متابولیتهای تری گلیسرید‎، کلسترول، HDL و LDL بوجود آوردند. نتایج این تحقیق نشان داد که متاپروترنول بر متابولیسم چربی میش مغانی موثر است.