بررسی رشد و بقاء لارو ماهی سفید با تغذیه روتیفر و مقایسه آن با غذای کنسانتره

در میان ماهیان استخوانی سواحل ایرانی دریای خزر ماهی سفید از جایگاه برتری برخوردار بوده و هرساله میلیونها بچه ماهی حاصل از تکثیر مصنوعی به دریا رها سازی می گردد، این بررسی جهت تغذیه لاروهای تکثیر یافته با روتیفر Brachionus plicatilis و مقایسه آن با غذای کنسانتره متداول در کارگاه های تکثیر و پرورش از ابتدای دوره لاروی انجام شد. آزمایشات در آغاز با 2 تیمار (غذای روتیفر و کنسانتره) و هر تیمار در 3 تکرار با 1100 عدد لارو 5 میلی گرمی در هر یک از تکرارها انجام شد. نتایج نشان داد که 5/27 درصد از لاروهایی که با غذای کنسانتره تغذیه می شدند پس از 26 روز از شروع آزمایشات تلف شدند و بعد از 40 روز میزان تلفات به 6/46 درصد رسید. میزان تلفات در لاروهایی که با روتیفر تغذیه شده بودند پس از سی روز 6/6 درصد و پایان 40 روز به 7 درصد رسید یعنی فقط 4/0 درصد در طی 10 روز تلفات داشت. میانگین وزن و طول ماهیان پس از 26 روز در تغذیه با روتیفر به ترتیب 140 میلی گرم و 5/24 میلی متر و در تغذیه با غذای کنسانتره 26 میلی گرم و 5/12 میلیمتر برآورد گردید. میانگین وزن و طول لاروها در استخرهای مورد استفاده برای پرورش لارو (دامپروری سپیدرود) به ترتیب 180 میلی گرم و 27 میلی متر بود. نتایج در پایان 40 روز نشان داد که میانگین وزن و طول ماهیانی که با روتیفر تغذیه شده بودند به 440 میلی گرم و طول 36/31 میلی متر و در تغذیه با غذای کنسانتره به 2/17 میلی گرم و 75/14 میلی متر رسید. این ارقام در مقایسه با میانگین وزن و طول لاروها در استخرهای طبیعی دامپروری سپیدرود که به ترتیب 8/342 میلی گرم و 30 میلی متربود،نشان می دهد که تغذیه با روتیفر منجر به رشد بیشتری شده است. ماهیانی که با روتیفر تغذیه شده بودند از نظر بقاء بالاتر بوده و فعالتر از ماهیانی بودند که از غذای کنسانتره در تغذیه آنها استفاده شده بود.