تهیه کریستالهای مجتمع شده لاکتوز به منظور کمپرسیون مستقیم با استفاده از روش کریستالیزاسیون کروی

لاکتوز یکی از متداولترین مواد جانبی جهت استفاده در قرص و کپسول سازی است ولی به دلیل خواص میکرومریتیک ضعیف، استفاده از آن در کمپرسیون مستقیم دارای مشکلات زیادی است. برای رفع این مشکلات می توان لاکتوز را به صورت کروی متبلور کرد. هدف از این پژوهش، اصلاح خواص میکرومریتیک لاکتوز بروش تبلور کروی می باشد تا بتوان آن را در کمپرسیون مستقیم به کار برد.
تبلور کروی لاکتوز به روش استفاده از ناحلال صورت گرفت. آب به عنوان حلال و الکل به عنوان ناحلال مورد استفاده قرار گرفت. متغیرهای عملی آزمایش عبارت بودند از: نسبت حلال به ناحلال (1، 0.83، 0.7)، اختلاف دما، سرعت اضافه کردن اتانول که با تغییر هر یک از آنها مجتمع های بلوری با خواص متفاوتی بدست آمد.
قابلیت ریزش مجتمع های کریستالی بوسیله اندازه گیری زاویه سکون (از 42 درجه به 26 درجه) و شاخص کار (از 33 به 15) مورد بررسی قرار گرفت و به طور قابل ملاحظه ای نسبت به لاکتوز اولیه، بهبود یافت. قابلیت فشردگی مجتمع های بدست آمده نیز به وسیله اندازه گیری دانسیته متراکم مطابق معادله های Kuno, Kawalita مورد مقایسه قرار گرفت و در این مورد نیز پیشرفت قابل ملاحظه ای نسبت به لاکتوز اولیه مشاهده شد. قرصهای بدست آمده از مجتمع بلوری نیز سختی مناسبی داشتند که این نشان از کمپرس پذیری بهتر آنها نسبت به لاکتوز اولیه است.
در نتیجه، با بهبود خصوصیات میکرومریتیک بلورهای تجمع یافته، نظیر قابلیت ریزش، فشردگی و کمپرس پذیری می توان مجتمع های کروی را به عنوان ماده اولیه مناسبی جهت استفاده در کمپرسیون مستقیم بکار برد.