بررسی میزان بقاء یک ساله و عوامل مرتبط با آن در بیماران سکته قلبی، یاسوج اسفند 1384

بیماری های قلبی عروقی مهمترین عامل مرگ و میر در اغلب کشورهای جهان شناحته شده اند. آمارهای رسمی نشان می دهد که میزان مرگ و میر ناشی از این پدیده در ایران رو به افزایش است. در این راستا هدف از این مطالعه تعیین میزان بقا یک ساله و عوامل مرتبط با آن در بیماران سکته قلبی بود.

این یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مطالعات بقا است که بر روی 111 نفر از بیماران مراجعه کننده به اورژانس و یا بستری شده در بخش مراقبت های ویژه قلبی بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج با تشخیص سکته قلبی حاد از بهمن ماه 1382 انجام پذیرفت و وضعیت آنها تا یک سال مورد پیگیری قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که با مصاحبه حضوری و به وسیله پرسنل آموزش دیده تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص های توصیفی و آزمون های آماری آنالیز گردیدند.

نتایج نشان داد که 73 درصد بیماران مذکر و 90 درصد متاهل بودند. میانگین و انحراف معیار سن بیماران با حداقل و حداکثر 37 و 87 سال در زمان بروز سکته12±57 سال بود. 31 درصد بیماران دخانیات مصرف می کردند. میانگین و انحراف معیار شاخص توده بدنی بیماران 3.2 ± 28.8 کیلوگرم بر مترمربع بود و 25 درصد بیماران شاخص توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم بر مترمربع داشتند. میانگین و انحراف معیار فاصله زمانی بروز علایم تا مراجعه به پزشک 2.2 ± 4 ساعت و زمان مراجعه به پزشک تا بستری شدن 4.9 ± 5 ساعت بوده است. همچنین میانگین و انحراف معیار طول زمان بستری در بیمارستان 1.67± 4 روز بوده است. 16 درصد بیماران سابقه سکته قلبی و 63 درصد سابقه پرفشاری خون داشتند که اختلاف معنی داری بین زنان و مردان بود. 82 درصد بیماران سکته با موج Q داشتند. شایع ترین سطوح درگیر شامل؛ بخش تحتانی خلفی 41 درصد و بخش تحتانی40 درصد بود. 95 درصد بیماران بلوک قلبی نداشتند، همچنین 95 درصد بیماران در کلیپ I بودند. نسبت مرگ از کل مرگ ها در بیماران با سکته قلبی در ده ساعت اول 40 درصد و در 24 ساعت اول 28 درصد بوده است. میزان بقا در بیماران با سکته قلبی در 10 ساعت اول 0.910، در 24 ساعت اول 0.847، در ماه اول 829.0، در ماه سوم 0.820، در ماه ششم 0.792 و در یک سال 0.771 برآورد گردید. عواملی که نسبت شانس مرگ را افزایش می داد شامل؛ متاهل نبودن 4.39 برابر، سن بیشتر از 60 سال 3.12 برابر، سیگاری بودن 3 برابر، شاخص توده بدنی بیشتر از 27 کیلوگرم بر مترمربع داشتن 2.6 برابر و درد آنژین صدری پس از سکته قلبی 2.21 برابر بود.

میزان مرگ و میر در یک ماه اول در بیماران با سکته قلبی بیشتر از مطالعات مشابه در سایر نقاط کشور و میزان بقا یک ساله کمتر بود. مهمترین عوامل موثر بر میزان بقا شامل؛ مجرد بودن، مصرف سیگار، چاقی و درد آنژین صدری پس از سکته قلبی می باشد.