بررسی شیوع و شناسایی انگل بابزیا در گوسفند و بز کوچرو و عشایر استان اصفهان

استان اصفهان با داشتن یک و نیم میلیون راس گوسفند و بز کوچرو یکی از استان هایی است که بیشترین جمعیت گوسفند و بز کوچرو را در خود جای داده است وزندگی عشایر به گوشت و شیر این حیوانات وابسته است. بابزیوز محدود به حیوانات نیست و ممکن است در انسان هایی که در تماس با حیوانات آلوده هستند نیز مشاهده شود.از آنجا که بابزیوز در ایران در گوسفندان و بزان نیز شایع است و سالانه خسارات فراوانی به دامداران وارد می کند و امرار معاش اغلب عشایر از طریق گله داری تامین می شود لذا در این تحقیق میزان شیوع بابزیوز در گوسفند وبز کوچرو و مردم عشایر در سال 1382-1381 بررسی شد. در گوسفند و بز کوچرو با رعایت اصول آماری از دام های 3 شهرستان سمیرم، فریدن و فریدونشهر که سه منطقه عمده عشایری استان اصفهان می باشند از 57 گله،715 نمونه گسترش خونی از گوسفندان و بزان به صورت تصادفی تهیه شد، همچنین 500 نمونه گسترش خونی از عشایری که با دام ها تماس داشته و به علت نشانه هایی مانند تب های نامنظم، لرز، سردرد، دردهای عضلانی وخستگی به شبکه های بهداشتی مراجعه می کردند تهیه شد. از بررسی گسترش های خونی درجمعیت دامی گوسفند و بز عشایری 196 نمونه مثبت که 45/22 درصد مربوط به Babesia mutasi و 55/77 درصد مربوط به Babesia ovis تشخیص داده شد که درصد شیوع B.ovis و 26/21% و B.mutasi و 15/6% بود.در بررسی گسترش های خونی انسانی خوشبختانه هیچ گونه آلودگی بابزیایی مشاهده نشد.