تعیین احتمالاتی مساحت سطوح آبگیر کوچک برای کشت درختان دیم

در این پژوهش مدل شبیه سازی ساده ای برای طراحی سطوح جمع آوری آب باران جهت کشت درختان دیم در منطقه باجگاه، استان فارس، جمهوری اسلامی ایران تهیه گردید. میزان واقعی تبخیر تعرق درختان مو برای سال های 1984 الی 1987 محاسبه شد. مدل مذکور بر اساس 34 اندازه گیری مقدار حجمی آب خاک در عمق 120 سانتی متری و مقدار آب خاک در لایه 0 تا 120 سانتی متری در ناحیه پژوهش واسنجی گردید. برای محاسبه تبخیر تعرق روزانه واقعی در سال های مذکور، ضریب گیاهی، ضریب تبخیر از سطح خاک، میانگین ضریب روزانه تنش آبی خاک برای چهار سال (1987-1984) و مقادیر تبخیر تعرق بالقوه سطوح گیاهی مرجع به روش پنمن - فائو (ETo) به کار برده شد. نتایج نشان داد که کل مقدار تبخیر تعرق واقعی (ETa) در فصل رشد در سال های مختلف به ترتیب برابر 407، 306، 376 و 362 میلی متر (میانگین 373 میلی متر) بوده است. همچنین، مقادیر سالانه ETa به ترتیب برابر 537، 472، 488 و 485 میلی متر (میانگین 496 میلی متر) به دست آمد. علاوه بر آن، یک روش ساده بر اساس تابع توزیع پیرسون تیپ سه و ETo به روش پنمن - فائو برای تخمین مقدار تبخیر تعرق در احتمال وقوع های مختلف در هر ماه در سال بکار برده شد. بنابراین، با این روش کل مقدار تبخیر تعرق واقعی در فصل رشد می تواند برای احتمال وقوع های مختلف بدست آورده شد. همچنین، با به کارگیری تبخیر تعرق واقعی و بارش سالانه با ترکیب های مختلفی از احتمال وقوع، مساحت سطوح آبگیر کوچک تخمین زده شد. با به کارگیری نتایج حاصل از این تخمین در معادله ها، مساحت سطوح آبگیر کوچک محاسبه شد. نتایج نشان داد که با احتمال وقوع 50% برای تبخیر تعرق و بارش سالانه، مساحت سطوح آبگیر کوچک (جمع مساحت ایجاد کننده رواناب و کشت) حدود 8.7 متر مربع تخمین زده شد (مساحت کشت 1.8 متر مربع و مساحت ایجاد کننده رواناب 6.9 متر مربع). بر اساس دانش بومی زارعین محلی، اندازه سطوح آبگیر کوچک 9 متر مربع می باشد که تقریبا مشابه مساحت با احتمال وقوع 50% می باشد.