شناسایی گذرگاه های پرخطر ریلی - جاده ای براساس شاخص خطر

وضعیت هندسی جاده و راه آهن در محل تقاطع آنها نقش اساسی در کاهش یا افزایش تعداد تصادفات وسایط نقلیه جاده ای یا ریلی دارد. همچنین شدت ترافیک، سیستم مسیر ریلی، نوع وسایط نقلیه عبوری از جاده، نوع روسازی جاده (آسفالتی، شنی و خاکی)، سیستم علایم گذرگاهی و مسافت دید (که خود تابعی از وضعیت هندسی گذرگاه است) پارامترهای دیگری هستند که در تعداد و شدت تصادفات نقش موثری دارند. با توجه به موارد فوق اولین گام در ایمن سازی گذرگاه ها، تعیین اولویت و طبقه بندی آنها در گروه های پر خطر، با خطر متوسط و کم خطر است. در این مقاله ابتدا با استفاده از تجربیات کشورهای توسعه یافته، شاخص خطر تعریف شده برای راه آهن ایران ارایه شده و سپس گذرگاه های ریلی - جاده ای موجود در کل شبکه راه آهن ایران مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج محاسبات بر اساس شاخص خطر و بررسی آمار سوانح 10 سال گذشته سازگاری مناسبی را نشان دادند که بر اساس آن تدوین برنامه های افزایش ایمنی در گذرگاه ها امکان پذیر می شود.