بررسی شیوع نزدیک بینی در جوامع روستایی بیرجند

شایع ترین اختلال چشمی در آسیا نزدیک بینی می باشد. اطلاعات موجود در مورد پیشرفت نزدیک بینی و رشد کره چشم در سنین کودکی به علت تغییرات سریع کره چشم بسیار کم است، این مطالعه جهت تعیین شیوع نزدیک بینی و بررسی ریسک فاکتورهای آن در جوامع روستایی بیرجند انجام شد.
تعداد 326 نفر (650 چشم) بصورت تصادفی خوشه ایاز چهار روستا انتخاب شدند. همه افرادی که سن آنها از 5 سال بیشتر بود و قادر به همکاری معاینات بیومیکروسکوپی چشم بودند و سابقه عمل جراحی داخلی چشم و یا بیماری های چشمی را نداشتند وارد مطالعه شدند. با استفاده از دستگاه اتورفرکتوتر و کراتومتر میزان انکسار چشم و شعاع انحنای قرنیه آنها تعیین گردید و در پرسش نامه ای که حاوی اطلاعات دموگرافیک بود ثبت گردید. سپس اطلاعات بدست آمده مورد آنالیز آماری قرار گرفت. در تجزیه و تحلیل حاصل در قسمت آمار توصیفی از جداول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار و در بخش تحلیلی از آزمون آماری t-test و x2 استفاده گردید.
این مطالعه نشان داد که 25.6% افراد دچار نزدیک بینی، 41.3% امتروپ و 33.1% دور بین بودند. فراوانی نزدیک بینی در دو چشم برابر بود. بین انواع عیوب انکساری و سن در چشم راست و چپ ارتباط معنی داری دیده شد (0.001=P) به طوری که شیوع میوپی در سنین 14-5 سال بتدریج افزایش و در سنین 40-25 سال به حداکثر می رسد، ولی بین انواع عیوب انکساری و شعاع انحنای قرنیه ارتباطی مشاهده نگردید. همچنین متوسط شعاع انحنای قرنیه بر حسب جنس و کار نزدیک در چشم راست و چپ تفاوت معنی داری داشت.
در این مطالعه ارتباطی بین نزدیک بینی و شعاع انحنای قرنیه دیده نشد ولی ارتباط معنی داری بین نزدیک بینی و کار نزدیک دیده شد.