اثر بخشی ورزش مغزی بر تعادل ایستا و پویا در سالمندان

به زمین افتادن یا سقوط یکی از شایع ترین و جدی ترین مشکلات برای افراد بالای 60 سال است. افتادن، با افت در فعالیت های پایه و ابزاری زندگی روزانه ارتباط دارد و آسیب های ناشی از آن، از عوامل تعیین کننده ی افت عملکردی در سالمندان جامعه است. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی تمرینات ورزش مغزی بر تعادل ایستا و پویا در سالمندان فاقد فعالیت بدنی منظم بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی و جامعه ی آن شامل تمامی افراد سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر ساری بود. روش نمونه گیری پژوهش نیز از نوع نمونه گیری در دسترس بود. به این منظور، با توجه به معیارهای ورود و خروج، 30 سالمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه آزمایشی تمرینات ورزش مغزی که به صورت اختصاصی جهت بهبود تعادل بدن طراحی شده اند را به مدت 8 جلسه ی 30 دقیقه ای اجرا کردند. به منظور اندازه گیری تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از آزمون لک لک (جانسون و نلسون، 1979) و آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان دار (پدسیادلو و ریچاردسون، 1991) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون تحلیل کواریانس مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت نتایج نشان داد که با کنترل نمره ی یش آزمون، بین نمرات تعادل ایستا و پویای دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. یافته های این پژوهش موید تاثیر تمرینات ورزش مغزی بر عوامل حرکتی مرتبط با افتادن و پیشگیری احتمالی از افتادن در سالمندان است.