بررسی ایمونوهیستوشیمیایی نورون های حرکتی شاخ قدامی نخاع به دنبال ترمیم عصب سیاتیک در موش صحرایی بالغ

استفاده از لوله پلی وینیلیدین فلوراید قطبی پر شده با فاکتور رشد عصب و ژل کلاژن به عنوان یک جانشین در اتوگرافت و مقایسه این تکنیک با سایر روش های جراحی رایج ترمیم عصب محیطی و مطالعه تغییرات نورون های حرکتی شاخ قدامی نخاع.
در این مطالعه 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به وزن 250- 200 گرم به طور تصادفی به پنج گروه: آکسوتومی، اپی نوریال سوچر، اتوگرافت، کانال هدایت عصب و جراحی شم تقسیم شدند. در همه گروه ها عصب سیاتیک چپ در میانه راه قطع شد. در گروه آکسوتومی عصب ترمیم نشد، در گروه اپی نوریال سوچر دو سر عصب به همدیگر بخیه شد، در گروه اتوگرافت یک قطعه 10 میلی متری از عصب بریده و سپس قطعه بریده شده 180 درجه چرخانده و به دو انتهای بریده، بخیه شد. در گروه کانال هدایت عصب یک قطعه 12 میلی متری از لوله پلی وینیلیدین فلوراید قطبی پر شده با NGF7S (100 نانو گرم بر میلی لیتر) و ژل کلاژن (1.28 میلی گرم بر میلی لیتر) برای ترمیم شکاف ایجاد شده استفاده شد. بعد از گذشت یک هفته، یک ماه و دو ماه سگمان های 6-4 L طناب نخاعی برداشته شد و برش های پارافینی 5 میکرونی به منظور برسی ایمونوهیستوشیمی تهیه شد. در همه گروه ها نخاع طرف مقابل به عنوان کنترل در نظر گرفته سد. درصد نورون های حرکتی آپوپتیک Bax مثبت در همه گروه ها به منظور بررسی تاثیرات تکنیک های ترمیمی مختلف مطالعه شد.
میانگین درصد نورون های Bax مثبت به کل نورون های حرکتی سمت چپ تجزیه و تحلیل شد. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه، تفاوت معنی دار آماری را بین میانگین گروه ها پس از دو ماه نشان داد. آزمون تعیینی LSD نشان داد میانگین درصد نورونهای مثبت در گروه آکسوتومی نسبت به سایر گروه ها افزایش معنی دار آماری (P<0.01) دارد. شمارش نورون های آپوپتیک بعد از یک هفته، یک ماه و دو ماه در همه گروه های جراحی هیچ گونه تفاوت معنی دار آماری بین یک هفته و یک ماه و همین طور یک ماه و دو ماه نشان نداد. با مقایسه تعداد نورون های حرکتی سمت چپ (آزمایشی) و سمت راست (کنترل) بعد از یک هفته تفاوت معنی دار آماری نشان نداد ولی بعد از یک ماه و دو ماه تفاوت آماری ملاحظه شد. در گروه جراحی شم نورون های حرکتی آپوپتیک بعد از یک هفته، یک ماه و دو ماه مشاهده نشد.
لوله پلی وینیلیدین فلوراید قطبی با ژل کلاژن را به عنوان جانشین اتوگراف در اعصاب محیطی میتوان به کار برد و از این طریق می توان از نورون های حرکتی بعد از ضایعات عصبی محافظت کرد.