بررسی تاثیر مدل مراقب پیگیر بر میزان افسردگی بیماران همودیالیزی

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی در جوامع مختلف به خصوص در بیماران مبتلا به مرحله انتهایی کلیه است.
این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر مدل مراقبت پی گیر بر میزان افسردگی بیماران همودیالیزی در سال 84-1383 در همدان انجام شده است. نمونه های این پژوهش را در 38بیمار مبتلا به بیماری مرحله انتهایی کلیه تشکیل می دادند که با توجه به شرایط و روش نمونه گیری تصادفی در یک گروه به صورت قبل و بعد انتخاب و در مدت 6 ماه مورد بررسی قرار گرفتند ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه افسردگی بک (BDI) پرسشنامه های جمعیت شناختی و چک لیست کنترلی بود پژوهش گر در مرحله اول پژوهش (قبل)، مرحله آشناسازی را انجام داد و تا انتهای دوره تنها پرسشنامه های افسردگی و چک لیست های کنترلی تکمیل شد. پس از تمام مرحله اول پژوهش، بلافاصله پژوهش گر اقدام به اجرای مداخله در مرحله دوم پژوهش بر روی همان گروه نمود. سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 13، آمار توصیفی، آزمون های تی مزدوج و مک نمار و تجزیه و تحلیل شد.
در تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون آماری تی مزدوج بین میانگین امتیازات افسردگی نمونه های پژوهش قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری را نشان داد (p=0.001).
با توجه به یافته های پژوهشی می توان نتیجه گرفت که با اجرای مدل مراقبت پی گیر تفاوت معنی داری در سطوح افسردگی بیماران همودیالیزی ایجاد می شود، به طوری که اجرای این مدل مراقبتی با بهبود افسردگی بیماران همودیالیزی همراه است. بنابراین فرضیه این پژوهش مبنی بر اینکه اجرای مدل مراقبت پی گیر باعث بهبود افسردگی بیماران همودیالیزی نمی شود، رد شد و تاثیر مدل بر افسردگی این بیماران مورد تایید قرار گرفت.