بررسی برخی اختصاصات کمی و کیفی درماتوگلیفیک در مبتلایان به اختلال خلقی دو قطبی نوع 1، در نژاد فارس ساکن در استان خراسان

یکی از شدیدترین اختلالات خلقی که در DSM-IV-TR شرح داده شده است اختلال دوقطبی نوع 1 می باشد. این اختلال باتغییر در عملکرد CNS به وجود امده و به نظر می رسد که با تغییر در ترشح نوروترانسمیترهای مغز، شخص دوره های مانی و افسردگی را تجربه کند. علل متعددی از جمله احتمالا عوامل محیطی و ژنتیک در بروز اختلال دوقطبی نوع 1 موثرند. خطوط پوستی در سه ماهه اول و دوم تکامل جنین تحت اثر هر دو عامل محیط و وراثت شکل می گیرد و پس از آن تغییر نمی کند. همین دوره، دوره بحرانی رشد CNSنیز می باشد. احتمالا الگوهای خطوط پوستی ممکن است با بیماری های ژنتیک در ارتباط باشند که در این بررسی مورد توجه قرار گرفته است.
این پژوهش مطالعه ای مورد - شاهدی می باشد. هدف از این تحقیق مطالعه الگوهای کمی و کیفی درماتوگلیفیک (خطوط پوستی) در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 و مقایسه ان با افراد سالم بود. براین اساس پرینت انگشتان و کف دست 30بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی نوع 1 که در بیمارستان روانی ابن سینای مشهد بستری بودند و 84 نفر سالم به عنوان شاهد گرفته شد (هر دو گروه از نژاد فارس انتخاب شدند). نتایج به دست امده با استفاده از آزمون های آماری تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج تحقیق نشان داد که مجموع خط شماری (TABRC) a-b در زنان و مردان با اختلال دو قطبی نوع 1 نسبت به گروه شاهد کاهش نشان می دهد، ولی این کاهش معنی دار نیست. اما از نظر نوع اثر انگشت بیماران، در مجموع اشکال Loop و Whorlsناهمگن و نسبت به گروه شاهد معنی دار بودند (p=0.003، p=0.001) در مجموع به نظر می رسد که درماتوگلیفیک می تواند یک روش جالب برای مطالعات ژنتیکی و احتمالا روش مناسبی در تعیین پیش آگهی اختلال دوقطبی نوع 1 و شاید بسیاری از بیماری های روانی دیگر باشد.