بررسی الگوی خواب درکودکان سنین مدرسه، ساکن منطقه غرب شهر تهران

الگوی خواب طی قرن ها دستخوش تغییرات بسیاری شده است. عدم هماهنگی میان الگوی خواب کودکان و برنامه کاری مدارس، آن ها را در معرض کم خوابی قرار داده و سلامت آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بود که به منظور تعیین الگوی خواب کودکان 11-6 سال ساکن منطقه غرب تهران در سال 1383 بر روی 900 کودک (450 دختر و 450 پسر) در سطح مدارس ابتدایی (پایه پیش دبستانی - پنجم) انجام گرفت. نمونه گیری با روش چند مرحله ایی انجام شد و اطلاعات از طریق پرسشنامه خود گزارش دهی (عادات خواب کودکان) و طی مصاحبه با مادران و کودکان جمع آوری گردید. نتایج در رابطه با الگوی خواب نشان داد کودکان مورد مطالعه به طور میانگین در طول شبانه روز 1.23±8.82 ساعت می خوابند، به طور میانگین شب ها ساعت 0.90±10.53 به بستر رفته و صبح ها به طور میانگین ساعت 0.73± 6.69 بیدار می شوند. نیمی از کودکان فوق در ساعت 12.59- 11 شب به بستر رفته و 49.2 درصد از آن ها 8-6 ساعت در طول شبانه روز می خوابیدند. ارتباط معنی داری میان سن و ساعت رفتن به بستر (0.002=P)، کل مدت زمان خواب در شبانه روز (0.00=P) و ساعت بیداری در صبح (0.00=P) دیده شد. همچنین میان جنس کودکان و ساعت رفتن به بستر (0.047=P) ارتباط معنی داری وجود داشت.
با توجه به نتایج به دست آمده تعداد قابل ملاحظه ایی از کودکان در طول روزهای مدرسه، هر شب کمتر از 9 ساعت می خوابند. لازم است ساعت خواب و بیداری کودکان این گروه سنی و زمان آغاز به کار مدارس ابتدایی مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می شود الگوی خواب در گروه های سنی مختلف و در سطح وسیع تری بررسی شود.