بررسی الگوهای شکستگی مندیبول و عوامل ایجاد کننده آن در مراجعین به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی تبریز

شکستگی مندیبول از شایعترین شکستگی ها در موارد ترومای صورت می باشد. در این مطالعه فراوانی انواع مختلف شکستگی های مندیبول از نظر محل آناتومیک و عامل ایجاد کننده آن بررسی شد.
در این مطالعه مقطعی، طی یک دوره پنج ساله پرونده و رادیوگرافی های تمام بیماران بستری شده با تشخیص شکستگی مندیبول در بیمارستان امام خمینی تبریز مورد بررسی و سن، جنس، محل شکستگی و تعداد خطوط شکستگی و عامل ایجاد کننده آن ثبت گردید.
از آغاز سال 1375 تا آغاز سال 1380، 210بیمار با 336 خط شکستگی در مندیبول بستری شده بودند. شایع ترین محل آناتومیک شکستگی ها بترتیب شیوع عبارت بودند از سمفیز – پاراسمفیز(35%)، تنه (27.4%)، ساب کوندیلار (19.6%)، زاویه (13.1%)، راموس (3.6%)، زائده آلوئر (1.2%). شایعترین علل شکستگی به ترتیب تصادفات رانندگی، نزاع و سقوط و زمین خوردن بودند. 87.6% بیماران مذکرد بوده و اکثریت بیماران در محدوده سنی 40-11 سال قرار داشتند.
آگاهی از شیوع انواع مختلف شکستگی از نظر محل آناتومیک و ارتباط آن با اتیولوژی به تشخیص صحیح و انتخاب روش درمانی مناسب کمک می کند. همچنین با توجه به اینکه تصادفات رانندگی شایع ترین علت این شکستگی است این مطالعه می تواند مبنای دیگری برای ترویج رعایت مقررات و استفاده از وسایل ایمنی جهت کاهش میزان وقوع این شکستگی باشد.