اثر لیزر کم توان بر ترمیم آسیب غضروفی - استخوانی مفصل زانوی خرگوش

اثر لیزر کم توان در ترمیم زخم و تولید کلاژن گزارش شده است ولی تاثیر آن روی رفتار بیومکانیکی بافت غضروفی هنوز گزارش نشده است. هدف از این مطالعه، بررسی رفتار بیومکانیکی سطوح ترمیم شده در نقص غضروفی- استخوانی شیار پاتلار ران خرگوش بعد از استفاده از لیزر کم توان از نوع گالیوم- آرسناید بود.
41 خرگوش نر بالغ سفید از نژاد داچ (وزن 2 کیلوگرم 0.2± کیلوگرم، 4 ماهه) برای این مطالعه استفاده شد. خرگوش ها به گونه تصادفی به 6 گروه (3 گروه تجربی و سه گروه شاه) تقسیم شدند. آنها در مدت زمان 4، 8 و 16 هفته در هر دو گروه مورد مطالعه قرار گرفته و در هر گروه بین 8-6 خرگوش قرار داشت. در گروه آزمایشی و شاهد تحت شرایط ضدعفونی و بیهوشی جراحی ناحیه زانو انجام شد و یکی نقصی به قطر 5 و عمق 4 میلیمتر در شیار پاتلار استخوان ران توسط دریل ایجاد شد. برای گروه تجربی از لیزر کم توان به صورت پالس با طول موج 890 ناتومتر و چگالی انرژی 4.8 ژول بر سانتی متر مربع دو بار در هفته استفاده شد. در گروه شاهد نیز پروب لیزر همانند شرایط گروه تجربی قرار داده شد، اما دستگاه لیزر خاموش بود. حیوانات هر گروه در پایان دوره مطالعه کشته شدند و زانوی آنها جدا شد. پس از اندازه گیری ضخامت غضروف با استفاده از روش دندانه گذاری مادول کشسانی آنی و تعادلی پس از 900 ثانیه اعمال نیروی فشاری اندازه گیری شد.
بررسی نتایج نشان داد که میانگین مادول کشسانی آنی و تعادلی در هفته های 8، 4 و 6 در هر یک از دو گروه اختلاف معنی داری ندارد. مادول الاستیک تعادلی در هفته 8 بین دو گروه اختلاف معنی داری نشان داد، به گونه ای که میانگین مقدار این متغیر در گروه لیزر بیشتر از گروه کنترل بود. ضخامت متوسط غضروف سالم درشیار پاتلار در هر دو گروه 0.4 ± 0.03 برآورد شد.
تابش لیزر کم توان موجب تسهیل تولید کلاژن و تکثیر سلول های کندروسیت می شود که این اثر در مقایسه غضروفهای ترمیم شده دو گروه لیزر و شاهد در هفته هشتم مشاهده شد به نظر می رسد استفاده از لیزر کم توان موجب تسریع ترمیم غضروف شود و سفتی غضروف آسیب دیده را بعد از گذشت 8 هفته درمان افزایش دهد.