بررسی آزمایشگاهی تاثیر چهار روش ترمیم مختلف بر گپ پانیال ترمیم های کلاس I کامپازیتی

امروزه کاربرد کامپازیت ها در ترمیم های زیبایی همرنگ دندان به طور روزافزونی گسترش یافته و در بهبود خصوصیات فیزیکی این مواد پیشرفت های زیادی حاصل شده، اما متاسفانه بعضی مشکلات کامپازیت ها از جمله انقباض پلیمریزاسیون و بدنبال آن گپ در نواحی مختلف حفره باعث حساسیت دندان پس از درمان و در نتیجه عدم موفقیت ترمیم می گردد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر چهار روش مختلف ترمیم بر گپ پالپال ترمیم های کلاس I کامپازیتی است.
در این مطالعه مداخله گرانه موازی، تعداد 60 دندان پرمولر انسانی سالم، انتخاب شدند. در تمام نمونه ها، یک حفره کلاس I عمیق ایجاد شد. نمونه ها به 4 گروه 15 تایی تقسیم شدند. در گروه اول: دنتین باندینگ، در گروه دوم: دایکال و دنتین باندینگ، در گروه سوم: دنتین باندینگ و کامپازیت فلو و در گروه چهارم: گلاس آیونومر و دنتین باندینگ بعنوان لاینر استفاده شد. سپس حفرات با کامپازیت نوری Z100(3M) با تکنیک Incremental (لایه لایه) مورب ترمیم وپس از ترموسایکل، برش های باکولینگوالی از دندان ها تهیه شد و در نهایت برای مشخص شدن گپ پالپی،نمونه ها تحت میکروسکوپ الکترونی (100x) بررسی شدند. آنالیز آماری داده ها توسط آنالیز واریانس یک عاملی و تست دانکن انجام شد (0.05=a).
1- اختلاف معنی داری بین میانگین مقادیر گپ پالپال در 4 گروه وجود داشت (0.05>P).
2- بیشترین میانگین میزان گپ مربوط به گروه 1 (گروه دنتین باندینگ) و کمترین میانگین میزان گپ مربوط به گروه 3 (گروه کامپازیت فلو) و پس از آن گروه 2 (گروه دایکال) بود.
3- گروه های 1و4 با هم اختلاف معنی داری نداشتند. گروه های 2،3، 4 نیز با هم اختلاف معنی داری نداشتند. ولی بین گروه های 1 و3 و همچنین بین گروه های 1 و 2 اختلاف، معنی دار بود.
در حفرات کامپازیتی عمیق، استفاده از کامپازیت فلوزیر کامپازیت به عنوان لاینر توصیه می شود. همچنین، با توجه به نتایج قابل قبول دایکال در این مطالعه، کاربرد آن درحفرات کامپازیتی عمیق پیشنهاد می گردد.