تشخیص سندرم پندرد: MRI در مقایسه با سایر معیارهای تشخیصی

سندرم پندرد به مجموعه گواتر، کاهش شنوایی حسی عصبی و تست پرکلرات مثبت گفته می شود. از آن جایی که روش های تشخیصی جدید مانند MRI، ارزیابی های ژنتیکی و سلولی- مولکولی پرهزینه و پرعارضه تر از روش های قدیمی ترند، این مطالعه به منظور ارزیابی ارزش استفاده از MRI به عنوان یک روش تشخیصی مستقل یا همراه با سایر روش های تشخیصی در سندرم پندرد انجام گرفت.
در این مطالعه، تریاد کلاسیک قبلی به عنوان بهترین روش شناسایی در نظر گرفته شد و یافته های MRI در 6 بیمار با تریاد کلاسیک (گروه مورد) و 6 بیمار با گواتر و کاهش شنوایی بدون وجود تست پرکلرات مثبت (گروه شاهد) ارزیابی گردید.
در گروه مورد، 5 مورد اتساع مجرای وستیبولر شنوایی، 3 مورد ناهنجاری ماندینی و یک مورد شواهدی از هر دو مورد را در MRI نشان دادند (حساسیت و ویژگی به ترتیب 83.3 درصد و 66.7 درصد). حال آن که در گروه شاهد، فقط در یک مورد علایم پاتولوژیک در گوش داخلی دیده شد (حساسیت و ویژگی به ترتیب 66.7 درصد و 100 درصد).
در این مطالعه نتیجه گرفته شد که MRI نمی تواند یک روش ارزیابی دقیق در بیماران با علایم غیر کلاسیک پندرد باشد ولی می تواند به عنوان یک روش تشخیصی مناسب به کار رود.