آموزه هایی از سازه های طبیعی، درس هایی برای معماران

از ابتدای تمدن بشری، دنیای پرجاذبه طبیعی منبعی بسیار غنی برای نوآوری و الهام بخشی بزرگ ترین نقاشان، مجسمه سازان، موسیقی دانان، فیلسوفان، شاعران، طراحان و مهندسان بوده است. صدای حرکت آب در رودخانه، رنگ‎های خیره کننده رنگین‎کمان، ریتم منظم برخورد امواج دریا با صخره های اطراف آن، فریبندگی بوی خوش گل‎های سرخ، ساختار هوشمند کندوی عسل، غنای رنگ در فصل پاییز، آسمان زیبا به هنگام طوفان و شکسته شدن نور خورشید در یک روز برفی زمستانی تنها تعداد اندکی از عجایب طبیعی‎اند که باعث الهام بخشی و نوآوری در آثار دست ساخت انسان شده‎اند. تعجب برانگیز نخواهد بود اگر بگوییم که دنیای طبیعی پیرامون ما در حال حاضر به سطح بالایی از توسعه در طول میلیون‎ها سال تکامل تدریجی خود رسیده است و دنیای امروز از دوران تغییرات طولانی عبور کرده است تا به سطحی از زیبایی که ما امروزه آن را می‎بینیم و درک می‎کنیم، دست یابد. در این فرآیند، فقط کاراترین، قوی‎ترین و قابل انعطاف‎ترین فرم‎های طبیعی در طول میلیون‎ها سال باقی مانده‎اند. در تکوین دنیای امروزی، میراثی چند میلیون ساله از پیشرفت‎هایی که در طول سالیان دراز حاصل شده است، وجود دارد. ارسطو، فیلسوف دوران باستان، از نخستین افرادی بود که در مورد طبیعت به عنوان منبع عظیم الهام‎بخشی نوشت. او بیان کرد که زیبایی عملکردی حتی در مخلوقات بسیار کوچک نیز وجود دارد. در اکثر موارد ما از طبیعت از طریق احساس زیبایی طبیعی با استنشاق بوی خوش، رنگ، شکل، فرم و صدا الهام می‎گیریم. غالب اوقات بدون جستجو برای معنای عمیق تر و بدون سوال از فرم‎های طبیعی، به طور حسی از ذات طبیعی خود پیروی می‎نمائیم و اصوات، رنگ‎ها و فرم‎هایی را که ما را احاطه کرده‎اند، تقلید می‎کنیم. بدون شک تعدادی از بهترین قطعات موسیقی کلاسیک و بهترین آثار نقاشی از این طریق خلق شده‎اند.