سندرم پس از قاعدگی و نشانه های مرتبط با آن در دانشجویان

سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یکی از شایع ترین اختلالات سنین باروری است. تعیین فراوانی و شدت این سندرم و علایم و نشانه هایی که آن را همراهی می کنند هدف مطالعه حاضر می باشد.
کلیه دانشجویان دختر که در دانشکده های پرستاری - مامایی و مدیریت و اطلاع رسانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1384 مشغول به تحصیل بودند. (500 نفر(، در پژوهش شرکت داده شدند. هر یک از دانشجویان برای 2 ماه فرم یادداشت روزانه علایم پیش از قاعدگی (PDSD) را تکمیل کرده و عودت می دادند. معیار انجمن روانپزشکان آمریکا (APA) معیار تشخیصی PMS بود. برای تعیین شدت PMS و علایم و نشانه ها، میانگین امتیازات قایل شده برای دو سیکل قاعدگی، در نظر گرفته می شد که از صفر تا 3 متفاوت بود.
از مجموع 500 نفر دانشجویی که در پژوهش شرکت داده شدند 255 نفر فرم ها را تکمیل نموده و باز گرداندند. از بین 255 نفر، 78.43 درصد (200 نفر(از PMS رنج می بردند. از بین مبتلایان 62 درصد دارای PMS خفیف 36 درصد متوسط و 2 درصد شدید بودند، 24 درصد از مبتلایان از نظر خلقی و 3 درصد از نظر رفتاری دارای علایمی در حد شدید بودند، ولی از نظر علایم جسمی این درصد صفر بود. علایم و نشانه های جسمی و خلقی با علایم رفتاری ارتباط معنی دار و مثبت داشت (P=0.00). بین علایم جسمی و خلقی نیز ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد (P=0.00).
با توجه به شیوع بالای سندرم پیش از قاعدگی و وجود علایم خلقی در دانشجویان مورد پژوهش تحقیقات در زمینه یافتن عوامل موثر در PMS در جامعه زنان ایرانی و همچنین درمان این اختلال برای آینده پیشنهاد می شود. شناخت علایم و نشانه های PMS در گزینش استراتژی های درمان کمک کننده می باشد.