مقایسه ی اندازه ی تحلیل نوک ریشه ی دندان های ثنایای ماگزیلا در بیماران 13 تا 18 ساله با مال اکلوژن های کلاس یک، دو و سه پیش و پس از درمان ارتودنسی ثابت

بیان مساله: تحلیل نوک ریشه ی دندان های ثنایای ماگزیلا، فرآیندی به نسبت شایع در پایان درمان ارتودنسی است. بنابراین، تشخیص عوامل خطر در تحلیل ریشه، پیش از آغاز درمان، از اهمیتی ویژه برخوردار است.
هدف بررسی کنونی، مقایسه ی مقدار تحلیل نوک ریشه در مال اکلوژن های گوناگون در بیماران در حال ارتودنسی ثابت است.
مواد و اندازه ی تحلیل ریشه در دندان های ثنایای فک بالا در 219 بیمار (70 مورد کلاس یک، 76 مورد کلاس دو و 73 مورد کلاس سه) با میانگین سنی 5/0±15سال، که در حال درمان ارتودنسی ثابت همراه با کشیدن پرمولرهای نخست و یا دوم قرار گرفته بودند، با بررسی پرتونگاری های موازی با شیوه ی Long cone، پیش و پس از درمان آنها، ارزیابی و با برنامه ی فتوشاپ (گونه ی 7) اندازه گیری شد. از واکاوی آماری t-test و One way ANOVA، برای مقایسه ی میان گروه ها، استفاده شد.
تحلیل درجه ی صفر، در 18 درصد بیماران، تحلیل درجه ی یک، در همه ی بیماران (96/84 درصد از دندان ها)، تحلیل درجه ی سه، در 37/1 درصد بیماران و تحلیل درجه ی دو، در 8/12 درصد بیماران دیده شد. بیشترین شمار بیماران، با تحلیل درجه ی دو به گروه کلاس دو مربوط بود. اندازه ی تحلیل نوک ریشه در ثنایای میانی و کناری و نیز، در ثنایای سمت چپ و راست، بی اختلاف معنادار در هر سه گروه بود.
مقایسه ی اندازه ی تحلیل نوک ریشه در گروه های کلاس یک، دو و سه، نشاندهنده ی اندازه ی بیشتر تحلیل ریشه در بیمارانی با مال اکلوژن کلاس دو نسبت به بیماران با مال اکلوژن های کلاس یک و سه بود.