بررسی تاثیر خون های مختلف بر رشد عامل لیشمانیوز جلدی به روش In vitro

لیشمانیوز جلدی یکی از مهمترین بیماری های انگلی در ایران است که کنترل این بیماری به لحاظ مداخله در محیط با اهداف کاهش ناقل و مخزن حیوانی بیماری هزینه زیادی دارد بدین منظور این مطالعه جهت تعیین تاثیر خون انسان، گاو، گوسفند و بز برای رشد عامل لیشمانیوز جلدی و مقایسه آن با محیط های محتوی خون خرگوش انجام گرفت.
پژوهش حاضر از نوع تحلیلی (Analytical) است که بر روی پروماستیگوت لیشمانیا ماژور و تروپیکا (L.major & L.tropica) مورد تایید سازمان جهانی بهداشت، در محیط کشت محتوی خون خرگوش و محیط های هشت گانه خون انسان و محیطهای خون گاو، بز و گوسفند با 10 تکرار صورت پذیرفت. زمان سازگاری با محیط و حداکثر و حداقل رشد بر مبنای کاهش تعداد انگل فعال نسبت به تعداد انگل در زمان کشت محاسبه گردید و با آزمان آماری T student مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
سرعت زمان سازگاری پروماستیگوت در محیط ها با هم مساوی و بین 1 تا 3 روز بود. انگل در محیط کشت محتوی خون انسان، گوسفند و بز در زمان کوتاه تر و در محیط محتوی خون گاو در زمان بیشتری به حداکثر رشد رسید و حداقل تعداد رشد در خون خرگوش و گاو بیشتر از گروه خون انسان، بز و گوسفند بود. میزان رشد پروماستیگوت های هر دو گونه انگل در خون خرگوش بیشتر از گروه خونی انسان، بز و گوسفند بود (P<0.05). در حالی که میزان رشد تعداد هر دو نوع انگل در محیط محتوی خون خرگوش و خون گاو مشابه بود.
با توجه به این که سرعت رشد انگل در محیط های محتوی خون گاو و گروه خونی B انسان وضعیت مناسب و مفیدی دارد و امکان تهیه خون انسان ساده تر از خون گاو است. توصیه می شود در مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی در صورت عدم دسترسی به خون خرگوش از خون انسان با گروه B- استفاده شود.