ارتباط دفعات و مدت زندانی شدن با شیوع ابتلا به هپاتیت های B و C و ویروس نقص ایمنی (HIV) در زندان های ایران

زندان در انتقال بیماری های مسری نقش بسزایی دارد، از طرفی مطالعات نشان دهنده وجود عوامل خطر مختلف از جمله اعتیاد به مواد مخدر تزریقی، که سبب انتقال بیماری هایی همچون هپاتیت ها و HIV می باشد، در زندانیان است. در همین راستا پرسش آن است که آیا تعداد دفعات زندانی شدن و یا مدت زندانی شدن در شانس انتقال این بیماری ها اثر دارد؟ لذا بر آن شدیم تا این مساله را در چند زندان در نواحی مرکزی کشور و بر روی زندانیانی که با جرایم مرتبط با مواد مخدر زندانی شده بودند، بررسی نماییم.
این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی و مقطعی در سال 1382 انجام شد. که در آن زندانیان 4 زندان، در 3 استان مرکزی کشور بررسی شده اند. افراد ابتدا از نظر مدت و دفعات زندانی بودن گروه بندی شدند. نمونه خون افراد انتخاب شده از نظر HBsAg، AntiHCV و HIVantibody آزمایش شد و در پایان مطالعه، اطلاعات حاصله دسته بندی و تجزیه و تحلیل گردیدند.
در این مطالعه 1431 نفر زندانی مرد بررسی شدند. که از آنها، 51 نفر (6/3%) از نظر HBsAg، 541 نفر(8/37%) از نظر AntiHCV و 95 نفر (6/6%) از نظر HIV Antibody، مثبت بودند.
در این بررسی معلوم شد که شیوع هپاتیت های B و C و HIV در زندانیان با دفعات زندانی بودن و مدت زندانی بودن بیشتر، بالاتر بوده است.
شیوع ابتلا به ویروس های هپاتیت B و C و HIV در زندان های مطالعه شده تقریبا شبیه آمارهای بدست آمده از مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر است. اما در مطالعات مشابه تاثیر مدت و دفعات زندانی بودن در میزان ابتلا به این ویروس ها، بررسی نشده است. در پایان توصیه می شود که مسوولین راهکارهای جلوگیری از انتقال این بیماری ها را در زندان ها به کار بندند و مسوولین قوه قضاییه در جهت کاهش مدت دفعات زندانی شدن افراد، چاره ای بیندیشند.