کارآزمایی بالینی مقایسه تاثیر دوز پایین پردنیزولون خوراکی با دوز رایج در درمان پور پورای ایدیوپاتیک ترومبوسینوپنیک

بیماری ITP با تخریب پلاکت ها به دنبال رسوب آنتی بادی های ضد پلاکتی ایجاد شده و منجر به کاهش تعداد پلاکت های خون محیطی می شود که در نتیجه آن خونریزی های خودبخودی پوستی (پتشی- پورپورا) و خونریزی مخاطی (لثه، بینی و...) ایجاد می گردد. جهت درمان آن از پردنیزولون 1mg/kg/day استفاده می شود که عوارض جسمی و روانی برای بیماران پدید می آورد.
نوع مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی (RCT) می باشد. 80 بیمار ITP به دو گروه 40 نفری دریافت کننده دوز رایج و دریافت کننده دوز پایین5mg/kg/day تقسیم شدند (نمونه گیری تصادفی). شمارش پلاکتی معیار پاسخ به درمان در نظر گرفته شد که قبل از درمان، ماه سوم و ماه بیست و چهارم اندازه گیری گردید.
در مجموع 90% بیماران پاسخ درمانی کلی (پاسخ نسبی و کامل) به پردنیزولون خوراکی دادند که پاسخ به درمان در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (p<0.05) بیمار مورد اسپلنکتومی (شکست درمان دارویی) قرار گرفتند که بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت(p<0.05).
پیشنهاد می شود در شروع درمان بیماران ITP اولیه از دوز پایین پردنیزولون استفاده شود زیرا به نظر می رسد در پاسخ به درمان با دوزهای بالاتر تفاوت معنی داری وجود نداشته باشد. این در حالی است که عوارض دارو در دوزهای پایین کمتر دیده شده در نتیجه تحمل بیمار را برای ادامه درمان افزایش می دهد.