مقاومت حقیقی به داروهای بیحس کننده موضعی: (گزارش مورد)

موارد عدم پاسخ به داروهای بی حسی موضعی غالبا به نقایص تکنیکی نسبت داده می شوند. در این مقاله یک بیمار مبتلا به مقاومت واضح به داروهای بیحس کننده موضعی را معرفی می کنیم. سابقه و تظاهرات بالینی این بیمار مطرح کننده مقاومت واقعی به داروه های بیحس کننده موضعی است.
معرفی بیمار: مرد 28 ساله ای به علت شکستگی استخوان تیبیا، کاندید جراحی فیکساسیون قرار گرفت و تصمیم به انجام بیحسی نخاعی گرفته شد. سابقه مشکوک دفعات متعدد عدم پاسخ به داروهای بیحسی موضعی)بلوک اینتر اسکالن، تزریق موضعی جهت برداشتن لیپوم، جراحی دندانپزشکی(در شرح حال بیمار وجود داشت. علی رغم تلاش های متعدد در تزریق موضعی، بی دردی پوستی حاصل نشد و بعد از انجام بیحسی نخاعی، در غیاب نقص تکنیکی، بلوک حسی و حرکتی حاصل نشد. لازم به ذکر است پاسخی به تجویز موضعی داروی بیحسی در ساعد بیمار در روز پس از جراحی نیز ملاحظه نگردید.
هر چند شکست روش بیحسی نخاعی غالبا به نقایص تکنیکی مربوط می شود، شواهد مربوط به این بیمار مطرح کننده مقاومت حقیقی به داروهای بیحس کننده موضعی می باشد.