تاثیر بتالین و متیونین در جیره بر تحریک غذاگیری میگوی سفید هندی

این پروژه پائیز 1382 در ایستگاه تحقیقات بندرگاه وابسته به پژوهشکده میگوی بوشهر، به منظور بررسی تاثیر مواد جاذب (بتائین و متیونین) بر تحریک غذاگیری میگوی سفید هندی(Fenneropenaeus indicus) با ساخت هفت نوع جیره شامل جیره شاهد (بدون بتائین و متیونین)، جیره های حاوی 5/0 و 5/1 درصد بتائین، 5/0 و 5/1 درصد متیونین، 5/0 و 5/1 درصد مخلوط بتائین و متیونین، با سه تکرارانجام گردید. آزمایش تحریک غذاگیری در آکواریومهای شیشه ای به ابعاد 50×40×100 سانتیمتر انجام گردید. میگوها در آکواریوم رها شده و پلتهای غذایی نیز در طرف دیگر آکواریوم ریخته شد. تعداد پلت باقیمانده پس از مدت زمانهای 30 دقیقه و 2 ساعت شمارش گردید. پس از 2 ساعت باقیمانده پلتها سیفون شده، خشک و سپس توزین شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با SPSS و با آنالیز واریانس یک طرفه (One-way ANOVA) انجام شد و مقایسه بین میانگینها با آزمون توکی (Tukey) انجام گردید. نتایج نشان داد که درصد مصرف مقدار و تعداد پلتهای غذایی در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری با هم نداشت (05/0<p). ولی جیره حاوی 5/1 درصد مخلوط بتائین و متیونین بالاترین درصد مصرف مقدار و تعداد پلت غذایی را داشت که بیانگر مطبوعیت و جذابیت بالای این جیره بود.