بررسی میزان سرمی anti-HBs در کودکانی که در دوره نوزادی با واکسن نوترکیب هپاتیت B واکسینه شده اند

واکسیناسیون با آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B (HBsAg) باعث تولید anti-HBs می گردد و حداقل تیتر مصونیت بخش آنتی بادی IU/L 10 تعیین شده است. مشاهده شده است که تیتر anti-HBs بعد از واکسیناسیون کاهش می یابد. مصونیت طولانی مدت در برابر ویروس هپاتیت B وابسته به دوام آنتی بادی anti-HBs و یا خاطره ایمونولوژیک قوی می باشد. در این مطالعه دوام anti-HBs و کارایی واکسن هپاتیتB در 10 سال بعد از واکسیناسیون اولیه در کودکان سالم بررسی گردید.

این مطالعه از نوع کوهورت است که بر روی نمونه های خون 146 کودک (10 سال پس از کامل شدن دوره اولیه واکسیناسیون هپاتیت B در دوره نوزادی) جمع آوری شد. بر روی نمونه سرم کودکان آزمایشات anti-HBs و anti-HBc و HBsAg با استفاده از روش ELISA انجام شد.

در 10 سال پس از واکسیناسیون اولیه 146/70 (9/47%) کودکان دارای مقادیر مصونیت بخشی از آنتی بادی بودندIU/L) 10(anti-HBs>، با میانگین تیتر آنتی بادی IU/L 1/68. به علاوه 146/45 (82/30%) کودکان از نظر آنتی بادی anti-HBs منفی بودند. توزیع کودکان بر اساس غلظت آنتی بادی anti-HBs مشخص کرد که نسبت افراد با تیتر آنتی بادی IU/L 10-0، IU/L 100-10، IU/L 500-100 وIU/L 1000- 500 به ترتیب 1/52%، 6/24%، 5/20% و 7/2% می باشد. اگرچه HBsAg همه کودکان منفی بود اما آزمایش anti-HBc در 11 نفر (5/7%) مثبت گردید. میزان مصونیت و تیتر آنتی بادی در دختران و پسران مشابه بود.

نتایج مطالعه نشان داد که 9/47% از کودکان در 10 سال بعد از واکسیناسیون اولیه با واکسن نوترکیب هپاتیت B دارای مقادیر مصونیت بخشی از آنتی بادی بودند که بر اساس نتایج HBsAg و anti-HBc به نظر می رسد خاطره ایمونولوژیک موثری در کودکان وجود دارد. ضروری است مطالعات پیگیری دیگری برای تعیین مدت زمان دوام مصونیت طراحی گردد.