بررسی رادیوگرافیک استئواسکلروز ایدیوپاتیک در مراجعین به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد از آذر 1381 تا اردیبهشت 1383

استئواسکلروز ایدیوپاتیک از ضایعات رادیواپک شایع استخوان فک است. این ضایعه بدون علامت بوده و اغلب در رادیوگرافی های مختلف به طور تصادفی کشف می گردد. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات رادیوگرافیک استئواسکلروز ایدیوپاتیک در استخوان های فکین در مراجعین به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.

در این مطالعه توصیفی تعداد 300 رادیوگرافی پانورامیک متعلق به 125 مرد و 175 زن مراجعه کننده به بخش رادیولوژی که به دلایل مختلف تهیه شده بود، از نظر وجود استئواسکلروز ایدیوپاتیک مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مربوط به هر رادیوگرافی شامل: محل، تعداد، شکل و اندازه ضایعه، نوع ارتباط با دندان و دامنه دانسیته ضایعه (ترابیکولار-کورتیکال) و نیز اطلاعات مربوط به سن، جنس و سابقه ابتلای به بیماری های سوء جذب گوارشی و نارسایی مزمن کلیوی بیماران با استفاده از آزمون های مجذور کای t-student, مورد تحلیل قرار گرفتند.

از کل رادیوگرافی های مورد بررسی فقط در 27 بیمار (9%)، 40 مورد استئواسکلروز ایدیوپاتیک به اشکال و اندازه های مختلف (2cm 09/1 > و > 2 cm 04/0) مشاهده شد که اغلب حدودی مشخص (65%) و دانسیته ترابیکولار (5/62%) داشتند. بیشتر ضایعات در فک پایین خصوصا در ناحیه پرمولر دوم (5/47%) و مولر اول (5/42%) و اکثرا بدون ارتباط با دندان (5/57%) بودند. بیشترین فراوانی این ضایعات به ترتیب در دهه های سنی دوم (6/29%)، سوم و چهارم زندگی (9/25%) بود.

نتایج به دست آمده با مطالعات قبلی مشابهت داشت. به علاوه 3/1 از افراد مبتلا به استئواسکلروز ایدیوپاتیک نارسایی مزمن کلیوی نیز داشتند.