هپارین

چکیده هپارین داروی ضد انعقادی است که از طریق فعالیت آنتی ترومبین III سبب غیرفعال‌شدن ترومبین و فاکتور Xa می‌شود. فارماکوکنتیک این دارو تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله دوز و وسعت ترومبوآمبولیسم دارد. مانیتورینگ توسط اندازه‌گیری aPTT هر 6 ساعت انجام می‌شود که می بایست 5/2-5/1 برابر میزان کنترل نگه داشته شود. هپارین عمدتا جهت پیشگیری و درمان ترومبوآمبولی وریدی و آمبولی ریوی، پیشگیری از ترومبوز مورال بعد از MI و برای درمان بیماران با آنژین ناپایدار و MI مفید است. مهمترین عارضه آن خونریزی است و می‌تواند سبب آلوپسی، استیوپروز، ترومبوسیتوپنی و ترومبوز شود. سولفات پروتامین جهت خنثی کردن اثر هپارین بکار می رود. هپارین‌های با وزن مولکولی پایین دارای خواص فارماکوکنتیکی بهتری هستند و داروی انتخابی برای پیشگیری از ترومبوز وریدی ناشی از جراحی های ماژور می باشد. این داروها اثر مهاری بیشتری روی Xa نسبت به ترومبین دارند و احتیاج به تست aPPT برای مانیتور آنها نمی‌باشد.