ارزش استفاده از نسبیت پروتئین به کراتینین نمونه ادرار تصادفی جهت تشخیص پروتئینوری در بیماران مشکوک به پراکلامپسی

در این مطالعه سعی شده که مقایسه ای بین نسبت پروتئین به کراتینینن نمونه ادرار تصادفی با روش استاندارد موجود جهت تشخیص پروتئینوری در خانمهای حامله مشکوک به پراکلامپسی صورت گیرد.
مطالعه حاضر از نوع Process research می باشد. این مطالعه در بیمارستان بقیه الله الاعظم تهران در طی 3 سال بر روی 121 خانم باردار بالای 24 هفته که با شک به پراکلامپسی انجام شد که در آن بیماران تحت هر دو آزمون سنجش نسبت پروتئین به کراتینین نمونه ادرار تصادفی و جمع آوری ادرار 24 ساعته بعنوان روش استاندارد تشخیصی جهت پروتئینوری قرار گرفتند. میزان حساسیت و اختصاصیت این آزمون جهت تشخیص پروتئینوری قابل توجه در سطوح مختلف (Cut-off Points) محاسبه گردید.
از 121 بیمار که تحت هر دو آزمون قرار گرفتند، 50 درصد از افراد مورد مطالعه پروتئینوری واضح در ادرار 24 ساعته داشتند و نتایج بدست آمده نشان داد که سطوح زیر 12/0 نسبت پروتئین به کراتینین، پروتئین اوری واضح را رد می کند و بهترین سطح جهت تشخیص پروتئینوری، مقادیر برابر یا بالاتر 19/0 بود که حساسیت 90% و اختصاصیت 70% داشت. تمامی موارد منفی کاذب میزان پروتئین ادرار 24 ساعته زیر mg 400 داشتند و 15 نفر از 18 مورد مثبت کاذب سطوح بین mg 300- 250 داشتند. ضریب همبستگی در مطالعه انجام شده ما 82/0) 001/0 (p< بدست آمد.
در مطالعه انجام شده ارتباط قوی بین جمع آوری پروتئین ادرار 24 ساعته و نسبت پروتئین به کراتینین ادرار تصادفی وجود داشت و بهترین سطح جهت پیش بینی پروتئین اوری قابل توجه مقادیر بیشتر از 19/0 می باشد. به نظر می رسد با انجام مطالعات وسیع تر، اندازه گیری نسبت پروتئین به کراتینین ادرار تصادفی روشی سریعتر و آسانتر و جایگزین مناسبی برای روش جمع آوری ادرار 24 ساعته خواهد بود.