بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن PPAR با چاقی در جمعیت ایرانی

Peroxisome Proliferators Activated Receptor-g2 (PPAR-2g) عضوی از خانواده بزرگ گیرنده های هسته ای می باشد که تمایز آدیپوسیت ها، متابولیسم لیپید و حساسیت به انسولین را تنظیم می کند. هدف مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم Pro12Ala ژن PPAR-g2 در افراد ایرانی مبتلا به چاقی می باشد.
تعداد 78 نفر داوطلب مبتلا به چاقی با BMI>30 kg/m2 و FBS<126 MG/DL به همراه 78 فرد سالم با BMI>30 kg/m2 و FBS<126 MG/DL که مبتلا به چاقی و دیابت نوع 2 نبودند، طی یک مطالعه مورد شاهدی انتخاب شدند و از نمونه های خون کامل آن ها، استخراج DNA صورت گرفت. ژن PPAR-2g با روش PCR تکثیر و سپس چند شکلی مربوطه با روش RFLP (Restriction fragment lengths polymorphism) بررسی گردید. نسبت شانس با آزمون های یک و چند متغیره جهت بررسی ارتباط چند شکلی ژن PPAR-2g با چاقی محاسبه شد.
فراوانی آلل G در گروه کنترل 8.9 و فراوانی آلل G در گروه چاق 16.7 و فراوانی آللC درگروه کنترل 91.1 و در گروه چاق 83.3 بود. در گروه چاق بین میزان قند خون ناشتا و BMI با ژنوتیپ ها ارتباط معنی داری وجود داشت. افراد ناقل آلل G، قند خون ناشتای کمتر و BMI بالاتری داشتند. مقایسه فراوانی ژنوتیپ های PPAR-2g در گروه چاق با گروه کنترل با استفاده از آزمونX2 انجام گردید و مشاهده گردید که بین چاقی با پلی مورفیسم Pro12Ala ژن PPAR-g2 ارتباط معنی داری وجود داشت (P=025.0و X2=5.01).
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که پلی مورفیسم Pro12Ala ژن PPAR-2g با چاقی رابطه دارد و داشتن آلل G (آلانین) با افزایش BMI و کاهش قند خون ناشتا مرتبط است.