عملکرد اقتصادی در گذر زمان

تاریخ اقتصادی به موضوع عملکرد اقتصادها در خلال زمان می پردازد. هدف پژوهش در این حوزه، فقط نظر انداختن به گذشته اقتصادی نیست بلکه این نیز می تواند باشد که از طریق تدارک چارچوبی تحلیلی که ما را بر فهم دگرگونی اقتصادی قادر می سازد، به ما در پرداختن نظریه اقتصادی یاری رساند. نظریه ای در باب پویایی اقتصادی که از نظر دقت، با نظریه تعادل عمومی قابل مقایسه باشد ابزاری ایده آل برای تحلیل خواهد بود. در نبود چنین نظریه ای، می توانیم ویژگی های اقتصادهای گذشته را توصیف کنیم، عملکرد اقتصادها در زمان های مختلف را بررسی می کنیم و دست به کار تحلیل تطبیقی و ایستا شویم؛ اما آنچه جایش خالی است، درکی تحلیلی از نحوه تحول اقتصادها در خلال زمان است. همچنین پرداختن نظریه ای راجع به پویایی اقتصادی برای حوزه توسعه اقتصادی نیز اهمیت حیاتی دارد. علت اینکه حوزه مطالعات توسعه در پنج دهه گذشته، از پایان جنگ جهانی دوم به این طرف از بسط و گسترش بازمانده، امری معماگونه نیست. به سادگی باید گفت که نظریه نوکلاسیک برای تحلیل و تجویز سیاست های منتج به توسعه، ابزار نامناسبی است. این نظریه به عملکرد بازارها می پردازد نه به نحوه توسعه یافتن بازارها. بدون درک نحوه توسعه یافتن اقتصادها چگونه می توان سیاستی را تجویز کرد؟ نفس روش های مورد استفاده اقتصاددانان نوکلاسیک پرداختن به این موضوع را دیکته کرده و از نیل به چنین دستاوردی ممانعت کرده است. این نظریه، در صورت ناب خود، که دقت و ظرافتی ریاضیاتی بدان بخشیده است، دنیایی بی برخورد و اصطکاک و ایستا را به عنوان الگو مطرح کرده است. این نظریه وقتی در مورد تاریخ اقتصادی و توسعه به کار بسته شد، توسعه فناوری و همین اواخر، سرمایه گذاری در زمینه سرمایه انسانی را در کانون توجه خود قرار داد ولی از [نقش] ساختار انگیزه بخش متجلی در نهادها غفلت کرد؛ نهادهایی که میزان سرمایه گذاری کل جامعه برای این عوامل را تعیین می کنند. این نظریه در مقام تحلیل عملکرد اقتصادی در گذر زمان، مشتمل بر دو مفروض نادرست بوده است؛ یکی اینکه نهادها بی اهمیت اند ودوم اینکه زمان اهمیت ندارد.