کیفیت زندگی و ارتباط آن با امید در بستگان مراقبت کننده از بیماران اسکیزوفرنیک

خانواده های بیماران اسکیزوفرنیک مشکلات قابل ملاحظه ای را برای سازگاری با علایم سایکوتیک تحمل می کنند و با تنش های جسمی و عاطفی متعددی مواجه هستند. با توجه به نقش خانواده به عنوان مهمترین و بهترین حامی اجتماعی بیماران مزمن روانی در خدمات جامعه نگر، پ‍‍ژوهش حاضر به منظور تعیین کیفیت زندگی بستگان مراقبت کننده از بیماران اسکیزوفرنیک و ارتباط آن با امید آن ها انجام شد.
در این مطالعه همبستگی تعداد 260 نفر از بستگان مراقبت کننده از بیماران اسکیزوفرنیک که به همراه بیماران خود به مراکز آموزشی درمانی شهر تهران مراجعه کرده بودند به طور مستمر در اردیبهشت و خرداد سال 1385 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه امید بود. اطلاعات پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS و آمار توصیفی، آزمون های کای دو و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها نشان داد کیفیت زندگی 27.3 درصد نمونه های پژوهش نامطلوب،64.2 درصد تا حدی مطلوب و 8.5 درصد مطلوب بود. 53.5درصد نمونه ها از امید زیاد، 45 درصد آن ها از امید متوسط و 1.5 درصد آن ها از امید کم برخوردار بودند. میان کیفیت زندگی و امید، نیز با r=0.679 و P=0.000 ارتباط مستقیم معنی داری یافت شد (x2=56.80، P=0.000).
در این پژوهش ارتباط معنی داری میان کیفیت زندگی و امید بستگان مراقبت کننده از بیماران اسکیزوفرنیک به دست آمد. به منظور بهبود کیفیت زندگی و افزایش امید آن ها، پیشنهاد می شود که بر اساس یافته های این پژوهش، با استفاده از استراتژی های سازگاری مثبت، کیفیت زندگی و امید بستگان مراقبت کننده از بیماران اسکیزوفرنیک را بهبود بخشید.