مقایسه نگرش دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل نسبت به مراقبت از بیمار سالمند

افزایش طول عمر انسان ها و تغییرات فیزیولوژیکی که با بالا رفتن سن رخ می دهد، باعث افزایش نیازهای مراقبتی در گروه سالمندان می گردد و از آنجا که نگرش بر عملکرد تاثیر می گذارد، نوع نگرش پرستاران نسبت به مراقبت از بیمار سالمند، بر نحوه مراقبت آن ها از بیماران سالمند، تاثیر گذار است.
پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسه نگرش دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل نسبت به مراقبت از بیمار سالمند انجام پذیرفت و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که به صورت خود ایفا تکمیل شد، تعداد 522 نفر (302 نفر پرستار شاغل از پرستاران کارشناس شاغل در بیمارستان های دانشگاهی و 110نفر دانشجوی پرستاری سال اول 110نفر دانشجوی پرستاری سال سوم) از دانشکده های پرستاری و مامایی دولتی شهر تهران در این پژوهش شرکت نمودند. بیمارستان ها به صورت تصادفی و دانشکده ها به روش سرشماری و نمونه ها به روش مستمر نمونه گیری شدند.
نتایج نشان داد، نگرش سه گروه نسبت به مراقبت از بیمار سالمند، دارای اختلاف معنی دار بود (P=0.000). تست آنالیز واریانس نیز نشان داد که بین میانگین نمره نگرش سه گروه مورد مطالعه تفاوت معنی دار وجود داشت (P=0.000). پرستاران شاغل دارای نگرش مثبت و دانشجویان سال سوم دارای نگرش خنثی و دانشجویان سال اول دارای نگرش منفی بودند همچنین در این پژوهش عامل سن و سابقه کار تا مرز 15 سال در پرستاران شاغل، عامل زندگی با فرد سالمند در دانشجویان سال اول بر نگرش نسبت به مراقبت از بیمار سالمند اثر مثبتی را نشان داد و عامل جنس در هر سه گروه بر نگرش نسبت به مراقبت از بیمار سالمند تاثیر داشت.
با توجه به نتایج بنظر می رسد، واحدهای درسی مراقبت از بیماران سالمند در دانشگاه و تجربه مراقبت در بیمارستان بر نگرش نسبت به مراقبت از بیمار سالمند تاثیر مثبت داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می گردد برنامه ریزی وسیعی جهت ارتقا نگرش دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل و مداخلاتی جهت تقویت نگرش انجام گیرد.