بررسی سمیت کبدی دوزهای معمول دم کرده گل گاوزبان بر موش صحرایی

سال های زیادی است که گل برگ های بنفش- ارغوانی گیاه گل گاوزبان از خانواده گاوزبان (Boraginaceae) با نام علمی Echium amoenum Fisch. and C.A. Mey. در طب سنتی ایران به عنوان مقوی، آرام بخش، معرق و در درمان سرماخوردگی، گلودرد و سرفه به کار می روند. از آنجا که این گیاه دارای آلکالوئیدهای پیرولیزیدین با اثرات سمیت کبدی می باشد و دم کرده آن در طب سنتی مصرف می شود در تحقیق حاضر سعی شده سمیت کبدی آن مورد بررسی قرار گیرد.
به ترتیب سه دوز 40mg/kg، 400 mg/kg و 800mg/kg از دم کرده خشک شده گل گاوزبان (براساس دوز مصرفی انسان) با استفاده از روش گاواژ به مدت 28 روز به موش صحرایی خورانده شد. به گروه کنترل حلال عصاره یعنی آب تجویز گردید. هر گروه شامل پنج موش ماده و پنج موش نر بود. در روز بیست و نهم، سرم حیوانات از نظر آزمون های عملکردی کبد مورد آزمایش قرار گرفت و کبد حیوانات نیز جدا و از نظر هیستوپاتولوژی بررسی شد.
از نظر آزمون های عملکرد کبدی (AST،ALT، بیلی روبین تام و آلکالین فسفاتاز) هیچ اختلاف معنی داری بین گروه های دریافت کننده عصاره و شاهد به دست نیامد. مطالعات هیستوپاتولوژی کبد نیز نشان داد عصاره در دوزهای مورد استفاده، سمیتی ایجاد نکرده است.
نتایج مطالعه حاضر حاکی از عدم سمیت دم کرده گل گاوزبان در دوزهای مصرفی توسط انسان می باشد.