بررسی مقایسه ای اثرات درمان توقفی در کاهش اندازه ندول سرد تیروئید، کارازمایی بالینی دوسوکور با گروه شاهد

چکیده:
ندول های تیروئیدی در پنجاه درصد بزرگسالانی که دهه پنجم زندگی را طی می کنند، وجود دارد. درمان ندول های سرد خوش خیم تیروئیدی عمدتا با استفاده از لووتیروکسین به منظور کاهش اندازه ندول انجام می گیرد، اما تاثیر و کارایی این روش مورد سوال است. در این مطالعه، 62 بیمار دارای ندول سرد خوش خیم ثابت شده بوسیله بیوپسی و اسکن پرتکنتات بصورت تصادفی در طی یک مطالعه کارازمایی بالینی دوسوکور تحت درمان با لووتیروکسین (32 نفر) و پلاسبو (30 نفر) قرار گرفتند. سونوگرافی با حساسیت بالا برای اندازه گیری ابعاد ندول ها قبل و در فواصل 6 ماه، 12 ماه و 24 ماه بعد درمان مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از یک نمونه آزمون تحریکی TRH یک و نیم ماه پس از شروع درمان و نیز اندازه گیری TSH در فواصل منظم یک و نیم ماه پس از شروع درمان و سپس هر سه ماه یک بار وضعیت سرکوب TSH در هر دو گروه از زیرگروه ها پیگیری گردید و پس از اتمام مطالعه هیچگونه تفاوت معنی داری بین کاهش حجم ندول در دو گروه ملاحظه نشد. بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که استفاده از درمان توقفی به مدت 24 ماه، با وجود سرکوب کافی TSH، در کاهش اندازه ندول تیروئید موثر نبوده است.
زبان:
فارسی
در صفحه:
1
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p42011 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)