گزارش دو مورد بدخیمی پاپیلاری کیست تیروگلوسال

بدخیمی مجرای کیست تیروگلوسال از تومورهای ناشایع خط وسط گردن است که اکثر مواقع پس از برداشتن کیست تشخیص داده می شود و شیوع این تومور حدود 1.-1.5 درصد است. در این مقاله دو مورد از بدخیمی پاپیلاری کیست تیروگلوسال گزارش می شود.
معرفی بیمار: بیماران دو زن 24 و 16 ساله بودند که در سال های 1379و1377 به دلیل توده ای در ناحیه خط وسط گردن به بیمارستان خلیلی دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه نموده بودند. آزمایش های پاراکلینیکی جهت بدخیمی در کیست تیروگلوسال هر دو منفی بود، اما پس از جراحی هر دو بدخیمی پاپیلاری در کیست تیروگلوسال داشتند و در طول 6و8 سال گذشته تنها تحت پیگیری قرار گرفتند و از عمل جراحی دوم و برداشتن تیروئید و درمان با ید رادیواکتیو اجتناب شد.
نمونه برداری با سوزن و سونوگرافی در کیست تیروگلوسال از جهت رد بدخیمی منفی کاذب بالایی دارد، لذا تست های پاراکلینیکی به هیچ عنوان رد کننده بدخیمی نیستند و تنها راه قطعی رد بدخیمی در کیست تیروگلوسال برداشتن آن است. از سوی دیگر در درمان آن نیز اختلاف نظر جدی وجود دارد، به طوری که بعضی معتقد به برداشتن کامل تیروئید هستند، اما در صورتی که تیروئید، غدد لنفاوی و لبه های توده برداشته شده درگیر نباشند لزومی به برداشتن تیروئید و تحمیل عوارض آن برای بیمار نیست، زیرا این بدخیمی پیش آگهی بسیار خوبی دارد و از سوی دیگر درگیری احتمالی تیروئید را می توان با پیگیری های مرتب تشخیص داد.