بررسی ارتباط میزان حاملگی با Assisted hatching در بیماران IVF شده

امروزه برای افزایش میزان باروری در آزمایشگاه های IVF از تکنیک های مختلفی از جمله روش A.H برای کمک به خارج شدن جنین از زونا پلاسیدا استفاده می کنند. با توجه به گزارشات متناقض درباره تاثیر روش A.H بر میزان باروری در سال های اخیر، این مطالعه به منظور تعیین ارتباط A.H مکانیکی روی میزان باروری بر روی بیماران نابارور تحت درمان به روش IVF در مرکز ناباروری اصفهان در سال 1378 انجام شد.
مطالعه به صورت موردی شاهدی روی 296 زوج نابارور تحت درمان با روش IVF انجام شد. در گروه مورد 131 نفر و در گروه شاهد 165 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. گروه ها از نظر سن مادر، تعداد اووسیت آسپیره شده، تعداد اووسیت بارور شده و تعداد جنین های منتقل شده با هم مطابقت داده شدند و در ضمن در هر دو گروه جنین های با کیفیت مشابه استفاده شدند. میزان پیدایش حاملگی در گروه مورد و شاهد با استفاده از آزمون b-HCG و سونوگرافی تعیین شد. آنالیز داده ها در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری t و c2 با ضریب اطمینان 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بین سن بیماران، تعداد اووسیت آسپیره شده، تعداد اووسیت بارور شده و تعداد و کیفیت جنین های منتقل شده در گروه های شاهد و مورد تفاوت معنی داری دیده نشد. میزان حاملگی در گروه شاهد و مورد به ترتیب 20.6 و 22.9 درصد بود و این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.
معنی دار نبودن تفاوت بین گروه مورد و شاهد در مطالعه حاضر شاید به دلیل نوع طراحی این تحقیق و مطابقت دادن اکثر متغیرهای موثر در دو گروه باشد. لذا می توان نتیجه گرفت که انجام شیوه AH بر روی جنین های تمام افراد داوطلب IVF ضرورت ندارد و انجام این شیوه برای افراد با پیش آگهی ضعیف در حامله شدن توصیه می گردد.