بررسی تغییرات فراساختاری غشای پایه اپی تلیوم لومینال رحم موش به دنبال استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری

غشای پایه آندومتر رحم نقش مهم و اساسی در لانه گزینی جنین دارد. مطالعه ها نشان داده اند که میزان لانه گزینی در سیکل های تحریکی نسبت به سیکل های طبیعی به دلیل اثرات سوء داروهای به کار گرفته شده بر روی بافت آندومتر کمتر است.
مطالعه به منظور تعیین تغییرات فراساختاری غشای پایه آندومتر رحم موش به دنبال استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری انجام شد.
این مطالعه تجربی در سال1384 در بوشهر و قزوین انجام شد. نمونه های بافتی از آندومتر 30 موش حامله با سیکل طبیعی (گروه شاهد) و 30 موش حامله با سیکل تحریکی (گروه تجربی) در زمان لانه گزینی (120 ساعت پس از تزریق hCG) تهیه شد. تحریک تخمک گذاری با تزریق PMSG (واحد 10) وhCG (واحد 10) انجام شد. نمونه ها برای بررسی با میکروسکوپ الکترونی آماده شدند و مطالعه کیفی (از جهت کدورت الکترونی) و کمی (افزایش ضخامت غشای پایه) بر روی میکروگراف ها انجام گرفت. داده ها با آزمون آماری من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
مطالعه کیفی، توسعه قابل ملاحظه RER، افزایش تعداد میتوکندری ها و افزایش کدورت الکترونی غشای پایه را در گروه تجربی نشان داد. مطالعه کمی نیز افزایش ضخامت کلی غشای پایه و ضخامت ناحیه تیره را در گروه تجربی (0283±0.0777 و 0.158±0.00827) در مقایسه با گروه شاهد (0.239±0.0082 و 0.155±0.0111) نشان داد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05).
با توجه به یافته ها ممکن است داروهای محرک تخمک گذاری با تغییر در ساختمان غشای پایه آندومتر، سبب کاهش لانه گزینی شوند.