تعیین رابطه بین فروکتوزامین و پروتئین های پلاسما

آزمون فروکتوزامین یا پروتئین های گلیکوزیله پلاسما جهت پایش کوتاه مدت دیابت استفاده می شود. میزان فروکتوزامین به غلظت قندخون، پروتئین های پلاسما و نیمه عمر آنها بستگی دارد. بعضی از محققین معتقدند بدون در نظر گرفتن میزان پروتئین، سنجش فروکتوزامین جهت پایش دیابت ارزشی ندارد.
مطالعه به منظور تعیین رابطه بین فروکتوزامین، آلبومین و پروتئین تام و اثر عمل تصحیح فروکتوزامین بر قابلیت این آزمون انجام شد.
این مطالعه بررسی روش در سال 1382 بر روی 50 فرد دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت یزد انجام شد که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. از بیماران انتخاب شده طی دو ماه نمونه خون تهیه شد. نمونه اول در انتهای ماه اول جهت سنجش فروکتوزآمین و نمونه دوم در انتهای ماه دوم جهت سنجش فروکتوزآمین و هموگلوبین گلیکوزیله گرفته شد. فروکتوزامین به روش رنگ سنجی بر اساس احیا ماده کروموژن نیتروبلو تترازولیوم و هموگلوبین گلیکوزیله بر اساس کروماتوگرافی تعویض یون اندازه گیری شد. داده ها با آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
ضریب همبستگی بین فروکتوزامین، فروکتوزامین تصحیح شده با آلبومین، تصحیح شده با پروتئین تام و هموگلوبین گلیکوزیله به ترتیب 0.94، 0.9 و 0.889 به دست آمد (P<0.001). بین میزان فروکتوزامین و آلبومین و پروتئین تام رابطه ای دیده نشد. میانگین آلبومین و پروتئین تام به ترتیب برابر 4.3 و 6.3 گرم بر لیتر به دست آمد.
با توجه به یافته ها به نظر می رسد وقتی میزان آلبومین و پروتئین تام در دامنه طبیعی قرار دارد، عمل تصحیح فروکتوزامین برقابلیت این آزمون در پایش دیابت اثری ندارد.