بررسی تنش ایجاد شده در PDL دندان های قدامی مگزیلا به هنگام اعمال نیروی اینتروزیو در دیستال دندان نیش

روش اجزای محدود یکی از روش های دقیق جهت بررسی پاسخ های دندان به نیروهای ارتودونسی است.
مطالعه به منظور تعیین تنش ایجاد شده در لیگامان پریودنتال(PDL) دندان های قدامی هنگام اعمال نیروی اینتروزیو در دیستال دندان نیش فک بالا انجام شد.
در این مطالعه تجربی که در دانشکده دندان پزشکی مشهد انجام شد، تصاویر دو بعدی دندان های میانی، کناری و نیش فک بالا توسط نرم افزار Solid works به تصاویر سه بعدی تبدیل شدند. سپس PDL و استخوان آلوئول اطراف دندان ها ایجاد شد. دندان های قدامی روی قوس ایده آل با زاویه مناسب قرار گرفت و در سطح لبیال آنها سیم چهارگوش با اتصال سخت به دندان ها قرار داده شد. این مدل ها توسط نرم افزار MSC-NASTRAN به مدل اجزای محدود تبدیل شد. سپس روی سیم متصل به دندان ها در قسمت دیستال دندان نیش نیروی اینتروزیو 35 گرمی اعمال شد و نرم افزار MSC-PATRAN آن را تحلیل کرد.
هنگام اعمال نیروی اینتروزیو در دیستال دندان نیش، حداکثر تنش (8.38×10-3 N/mm2) در PDL دندان نیش و حداقل تنش (7.6×10-6 N/mm2) در PDL دندان میانی دیده شد.
اتصال نیروی اینتروزیو در دیستال دندان نیش به علت ایجاد حرکت اینتروزیو همراه با حرکت لبیودیستالی، توزیع تنش غیر یکنواختی را در ناحیه قدامی ایجاد می کند و نقطه مناسبی جهت اعمال نیروی اینتروزیو نیست.