میزان رضایت از زندگی زناشویی در زنان شاغل و خانه دار و همسران آنها در شهر گناباد

ازدواج مهمترین تصمیم در زندگی محسوب می شود و حدود 95% از افراد در برهه ای از زمان ازدواج می کنند. در طول زندگی مشترک، متغیرهای گوناگونی بر نحوه ارتباط زوجین با یکدیگر تاثیر می گذارد. این متغیرها، رضایت یا عدم رضایت زن و شوهر را از روابط زناشویی به همراه دارند. این پژوهش با هدف تعیین میزان رضایت از زندگی زناشویی در زنان شاغل و خانه دار و همسران آنها در شهر گناباد انجام شد.
روش تحقیق: در این پژوهش مقطعی و توصیفی- تحلیلی، نمونه گیری به صورت دو مرحله ای انجام شد؛ در مرحله اول نمونه گیری خوشه ایمتناسب با حجم و مرحله دوم آن نمونه گیری تصادفی ساده بود و در آن 25 زوج دارای همسر خانه دار و 25 زوج دارای همسر شاغل انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه حاوی مشخصات فردی و پرسشنامه رضایت از زندگی زناشویی انریچ جمع آوری شدند؛ سپس با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمونهای t، ANOVA و رگرسیون خطی در سطح معنی داری p£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین نمره رضایتمندی در زنان شاغل و همسران آنها، 0.6±3.6 و در زنان خانه دار و همسران آنها 0.7±3.7 به دست آمد و اختلاف میان آنها معنی دار نبود. بین رضایتمندی و سطوح مختلف تحصیل در دو گروه مردان و زنان نیز اختلاف معنی داری مشاهده نشد؛ اما بین سطوح درآمد و میزان رضایتمندی از زندگی زناشویی در مردان اختلاف معنی دار بود (p=0.047). در زنان شاغل بین سن ازدواج با رضایتمندی (p=0.023) و بین سالهایی که از ازدواج گذشته بود، با رضایتمندی (p=0.02)، ارتباط معنی داری مشاهده شد.
بر اساس یافته های این مطالعه، به نظر می رسد بین رضایتمندی از زندگی زناشویی و وجوه مختلف آن در زنان شاغل و زنان خانه دار و همسران آنها با متغیرهای خاص ارتباط وجود دارد.