مقایسه عوارض مربوط به کاتتر وریدهای مرکزی و فیستولهای شریانی- وریدی در کودکان تحت درمان با همودیالیز مزمن

عوارض مربوط به راه های عروقی یکی از دلایل مهم موربیدیتی در کودکان تحت درمان با همودیالیز می باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع عوارض مربوط به کاتتر وریدهای مرکزی و فیستول های شریانی - وریدی در کودکان تحت درمان با همودیالیز مزمن بود.
این مطالعه توصیفی در 68 کودکی که طی سال های 1379 تا 1384 در بخش همودیالیز بیمارستان فوق تخصصی کودکان دکتر شیخ دیالیز می شدند انجام شد. معاینه فیزیکی، یافته های بالینی و پاراکلینیکی در پرسشنامه مخصوص ثبت شد. جهت بررسی عوارض احتمالی مربوط به گذاشتن کاتترها در اتاق عمل از برگه های شرح عمل استفاده شد. و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
از 68 کودک مورد مطالعه 29 بیمار (42.6%) دختر و 39 بیمار (57.3%) پسر بودند. متوسط سنی بیماران 13.3 سال، متوسط زمان دیالیز بیماران 15.8 ماه بود. محل گذاشتن کاتتر ورید مرکزی قبل از انجام فیستول شریانی - وریدی در 28 بیمار (41.1%) ورید ساب کلاوین و در 26 بیمار (38.2%) ورید ژوگولار داخلی بود. عوارض مربوط به کاتتر وریدهای مرکزی به ترتیب عفونت محل کاتتر (48.1%)، خروج خود به خودی کاتتر (7.4%)، آریتمی و هموتوراکس هر کدام (1.8%) بودند. شایع ترین عوارض فیستول های شریانی - وریدی به ترتیب عدم کارکردن فیستول به علت ترومبوز یا هماتوم (20.9%)، عفونت (12.9%)، آنوریسم (11.2%) و ایسکمی دست به صورت احساس گزگز، بی حسی و درد (11.2%)بود. در مجموع 26 کودک (48.1%) دچار عفونت کاتتر شدند که 53.8% مربوط به کاتتر ورید ژوگولار و 46.1% مربوط به کاتتر ساب کلاوین بود.
بر خلاف فیستول های شریانی - وریدی عفونت های وابسته به کاتتر وریدهای مرکزی یکی از شایع ترین عوارض کاتترگذاری در کودکان تحت درمان با همودیالیز می باشد. شایع ترین عارضه فیستول های شریانی - وریدی، عدم کارکرد فیستول بود.