تاثیر شیوه آموزش، در فراگیری دانش و مهارت های احیاء نوزادان در دانشجویان پرستاری

تولد احتمالا پر مخاطره ترین واقعه زندگی هر انسانی است. درصد کمی از نوزادان در گذر از این مرحله نیاز به احیا پیدا می کنند ولی احیا نادرست یا عدم احیا منجر به مرگ این نوزادان یا به جا ماندن عوارض غیر قابل برگشتی برای تمام عمر خواهد شد. بنابراین فراگیری صحیح احیا و تسلط و تمرین مستمر از اهمیت زیادی برخوردار است. به همین منظور این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش متداول و پیشنهادی بر یادگیری دانش و مهارت دانشجویان پرستاری انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه مداخله ای، نیمه تجربی است و نمونه های آن را 46 نفر از دانشجویان ترم سوم پرستاری تشکیل دادند که با توجه به محل اقامت دانشجویان به 2 گروه 23 نفره تقسیم شدند. احیا نوزاد به 2 روش رایج و پیشنهادی تدریس شد. روش رایج شامل تدریس نظری تمامی مطالب توسط مدرسین مختلف و کار گروهی مربوطه و روش پیشنهادی شامل تقلیل ساعات تدریس نظری و ادغام بیشتر مطالب تئوری در کار عملی و سپس کار گروهی است. پیش آزمون نظری از هر 2 گروه گرفته شد و پس از پایان آموزش، آزمون نهایی نظری و عملی به روش (OSCE) برگزار شد.
بین سطح آگاهی اولیه دانشجویان در مورد احیا نوزاد در هیچ یک از گروه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. افزایش نمرات آزمون نهایی نظری نسبت به پیش آزمون در هر دو گروه معنی دار و آموزش در هر دو گروه موثر بود. مقایسه نمرات آزمون نهایی نظری و عملی در دو گروه آموزش رایج و پیشنهادی اختلاف معنی داری را نشان نداد و تاثیر آموزش در هر دو گروه یکسان بود. همچنین بین افزایش نمره نظری و نمرات کسب شده عملی در هیچ یک از گروه ها اختلاف معنی داری دیده نشد.
در گروه آموزش به روش پیشنهادی با صرف زمانی معادل نصف و هزینه ای معادل یک چهارم نسبت به شیوه رایج آموزش احیا تغییری در بازدهی آموزش مشاهده نشد.