بررسی بروز، شدت ریفلاکس و آزردگی پارانشیم کلیه در خواهران و برادران کودکان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری همراه با ریفلاکس

بروز ریفلاکس وزیکواورترال در جمعیت عمومی کمتر از 1% گزارش شده اما این میزان در ریفلاکس فامیلیال بالا بوده و شیوع آنرا در مطالعات مختلف بین 4.7% تا 51% ذکر شده است. افزایش ریسک پیلونفریت و آسیب پارانشیم کلیه در دراز مدت از جمله عوارض این آنومالی در کودکان می باشد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع، شدت ریفلاکس فامیلیال و میزان درگیری کلیه در خواهران و برادران (Siblings) کودکان مبتلا به ریفلاکس انجام گردید.

در این بررسی 95 خواهر و برادر، 80 بیمار (index) مبتلا به عفونت ادراری و ریفلاکس وزیکویورترال از فروردین 1373 لغایت شهریور 1383 به کمک رادیونوکلئید سیستوگرام از نظر ریفلاکس احتمالی مورد بررسی قرار گرفتند. برای همه خواهران و برادران تحت سونوگرافی جهت شناسایی آنومالی همراه و اسکن DMSA از نظر آگاهی از وضعیت پارانشیم کلیه انجام شد.

افراد مورد مطالعه 95 نفر شامل 37 پسر و 58 دختر بودند میانگین سنی آنان 65 ماه (3 ماه تا 13 سال) بود. در 34 خواهر و برادر 35.8%)، یافته ها از نظر ریفلاکس وزیکویورترال مثبت بود. از 46 واحد کلیه مبتلا به ریفلاکس یافته ها در 22 واحد در حد خفیف، 13 واحد در حد متوسط و در 11 واحد در حد شدید بود. در 12 کودک (35.3%) سونوگرافی غیر طبیعی گزارش گردید. بیماران در دو گروه سنی صفر تا 6 سال و بالاتر از 6 سال مورد بررسی قرار گرفتند. علیرغم بالا بودن میزان ریفلاکس در گروه زیر 6 سال، میزان بروز ریفلاکس در دو گروه مذکور از نظر آماری معنی دار نبود.

شیوع ریفلاکس فامیلیال در خواهران و برادران کودکان مبتلا به ریفلاکس شناخته شده بالا می باشد. هر چند درجه ریفلاکس در بیشتر خواهران و برادران در حد خفیف می باشد. با توجه به شیوع بالای اسکار کلیه در خواهران و برادران بدون علامت حتی در حضور سونوگرافی طبیعی بررسی های بیشتر برای شناسائی ریفلاکس احتمالی توصیه می شود.