نشانگان ازدیاد عفونت ناشی از استرونژیلوئیدیازیس در استان خوزستان و بررسی ویژگی های مولکولی ایزوله های جدا شده از بیماران

استرونژیلوئیدس استرکورالیس (Strongyloides stercoralis) نماتد روده ای مهم انسان است که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری از شیوع بالاتری برخودار است. اگرچه آلودگی به این کرم در بیشتر افراد بدون علامت است اما در بیمارانی که سیستم ایمنی آنها به هر دلیل سرکوب شده است، ممکن به شکل ازدیاد عفونت (hyperinfeciton) یا عفونت منتشر (disseminated) درآید که اگر به موقع درمان نشود مرگ بیمار را به دنبال دارد. با توجه به افزایش تعداد بیمارانی که با نقص سیستم ایمنی روبرو هستند یا از داروهای ایمنوساپرسیون استفاده می کنند، استرونژیلوئیدیازیس به ویژه موارد ازدیاد عفونت آن از مشکلات بهداشتی کشور بحساب می آید. این تحقیق به منظور تعیین ویژگی های مولکولی ایزوله های جدا شده از بیماران مبتلا به استرونژیلوئیدیازیس در استان خوزستان انجام شد.
در این مطالعه توصیفی 200 نمونه مدفوع از بیماران مراجعه کننده به برخی بیمارستان ها و آزمایشگاه های تشخیص طبی استان خوزستان طی سال های 83-85 جمع آوری و از نظر آلودگی به استرونژیلوئیدس استرکورالیس بررسی شد. سپس از نمونه های مثبت لاروهای فیلاریفرم جدا گردید. به منظور بررسی مولکولی ایزوله ها، DNA لاروها استخراج شد و ناحیه ITS1 مربوط به آنها با روش PCR تقویت شد.
6 بیمار آلوده به استرونژیلوئیدس استرکورالیس بودند و همگی از سندرم ازدیاد عفونت رنج می بردند. محصولات حاصل از فرآیند PCR مربوط به ایزوله های بدست آمده از این بیماران پس از تعیین توالی و مقایسه با توالی های ارایه شده به بانک ژن (GenBank) همگی به عنوان استرونژیلوئیدس استرکورالیس شناسایی شدند.
یافته های این مطالعه علاوه بر تاکید بر اهمیت بهداشتی این نماتد فرصت طلب در استان خوزستان، کاربرد روش های مولکولی در شناسایی دقیق کرم و حتی بررسی تفاوت های درون گونه ای این انگل را مورد بررسی قرار می دهد.