اتیولوژی و مقاومت ضد میکروبی عفونت ادراری بدون علامت در خانم های باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همدان

عفونت دستگاه ادراری یکی از شایع ترین عوارض پزشکی بارداری به حساب می آید که می تواند هم به شکل علامت دار و هم بدون علامت باشد. این مطالعه توصیفی با هدف تعیین میزان شیوع باکتریوری بدون علامت در 377 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شهرستان همدان انجام گرفت.
جمع آوری نمونه از همه بیماران همراه با تکمیل پرسشنامه که شامل تمام پارامترهای مورد مطالعه بود به عمل آمد. نمونه ادرار به روش جمع آوری ادرار میانه در ظروف استریل در محل آزمایشگاه مرکزی انجام شد. کشت ادرار با استفاده از لوپ کالیبره بر روی محیط های کشت بلاد آگار و ائوزین متیلن بلو انجام گرفت. تجزیه شیمیایی ادرار به وسیله نوار ادرار و بررسی میکروسکپی آن با استفاده از 10 سی سی حجم ادرار سانتریفوژ شده و رسوب آن صورت پذیرفت. بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با بکمک روش کاربی- باوئر با استفاده از محیط کشت مولرهینتون و سوسپانسیون میکروبی نیم مک فارلند انجام گرفت. در تجزیه و تحلیل آماری از آزمون مربع کای یا دقیق فیشر استفاده گردید.
نتایج نشان داد 10.1 درصد از افراد مورد مطالعه دارای باکتریوری بدون علامت بودند. باکتری های ایزوله شده شامل اشریشا کولی (68.4%)، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (10.5%)، کلبسیلا پنومونیه (7.9%)، انتروکوکوس فکالیس (5.2%)، انتروباکتر کلواکه، مورگانلا مورگانی و استافیلوکوکوس اورئوس (هر کدام 2.6%) بودند. در میان 15 آنتی بیوتیک مورد بررسی بالاترین میزان مقاومت مربوط به آمپی سیلین و کمترین آن مربوط به سفتریاکسون و سیپروفلوکساسین بود.
نتایج این مطالعه با مطالعات انجام شده قبلی مطابقت داشت. در مطالعه حاضر نشان داده شد که بین میزان شیوع باکتریوری و سابقه عفونت ادراری رابطه معنی داری وجود دارد. باید توجه داشته باشیم تشخیص باکتریوری بدون علامت و تعیین میزان شیوع آن از اهمیت خاصی برخوردار بوده و همواره باید مورد تاکید باشد.