تحلیل ساختاری تاقدیس دهنو، شاهدی از اثر گسلهای عرضی - برشی زیر سطحی بر هندسه چینهای زاگرس چین خورده - رانده

دهنو با روند شمال باختری- جنوب خاوری در جنوب خاوری زاگرس چین خورده- رانده (فارس ساحلی)، بین خطواره های رازک و هندورابی و در فرادیواره گسل راندگی پیشانی کوهستانی زاگرس (Main Fron Fault، MFF) قرار گرفته است. این تاقدیس دارای ویژگی های بارزی چون دو گسل راندگی در پهلوهای شمالی و جنوبی آن، شکل جعبه ای در عمق و و جود دو تاقدیس کوچک تر به صورت نردبانی راست بر در هسته است. در این مقاله براساس داده های میدانی، تفسیر تصاویر ماهواره ای و برشهای لرزه نگاری بازتابی ساختار تاقدیس دهنو و اثر خطواره های عرضی- برشی زیر سطحی بر هندسه آن تحلیل شده است. سبک تاقدیس دهنو بر مبنای دلایلی چون وجود نمک هرمز به عنوان لایه جدایشی (Detachment Layer) در منطقه، شکل جعبه ای آن در برشهای لرزه ای و همچنین تطابق پارامترهای هندسی محاسبه شده از برشهای ساختاری آن با نمودارهای هندسی چینهای جدایشی، چین جدایشی (Fault Detachment Fold) تحلیل شده است. همچنین ارتباط ساختاری تاقدیس با گسلهای عرضی- برشی زیر سطحی چون خطواره رازک، گسل هندورابی و راندگی پیشانی کوهستان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحلیل اشاره دارد که چینهای با آرایش نردبانی (En-Echelon) در هسته تاقدیس دهنو، شکستگی های همراه و همچنین چرخش اصلی محور تاقدیس (در جهت پاد ساعتگرد) در اثر عبور یک پهنه عرضی- برشی زیر سطحی راست بر با روند NW-SE در منطقه، به وجود آمده اند که در اینجا به عنوان ادامه جنوبی پهنه عرضی- برشی سبزپوشان تحلیل گردیده است. اثر روند خطواره پی سنگی هندورابی، که منطبق بر پهنه گسلی چپ بر با روند NE-SW در بخش خاوری تاقدیس دهنو است، باعث چرخش دوباره اثر محوری این تاقدیس در جهت ساعتگرد شده است. ساختارهای مشخصی را که بتوان به گسل رازک نسبت داد، در منطقه تاقدیس دهنو برداشت نگردیده است.