زون بندی کانی شناسی و ژئوشیمیایی در کانسار اسکارنی باباعلی (باختر ایران)

کانسار اسکارن مگنتیتی باباعلی با سنگ میزبان دیوریتی دگرگون توده معدنی در بین سنگهای کوارتز سینیتی و دیوریتی وابسته به یک باتولیت واقع شده است.
مطالعات سنگ نگاری هشت زون اسکارنی با مجموعه کانی های شاخص را از جنوب خاور به طرف شمال باختر نمایان می سازد. الگوی توزیع ژئوشیمیایی عناصر در این زونها تحت تاثیر توزیع کانی های اسکارنی نوع پسرونده و پیشرونده است. حضور کانی هایی چون آندرادیت، سالیت، اکتینولیت واپیدوت، اسفن و ایدوکراز به عنوان سیلیکاتهای کلسیم از یک سو و نبود کانی هایی چون ترمولیت، فورستریت، فلوگوپیت، تالک و هومیت و همچنین نبود کانی های تیپ اسکارنهای منگنزی از سوی دیگر، همگی گویای قرارگیری این کانسار در گروه کانسارهای اسکارنی کلسیک است.
ترکیب شیمیایی EPMa (Electron Probe Microanalyzer) کانی های گارنت و پیروکسن نشان از همسازی این کانسار با رده اسکارنهای آهن دار دارد. محتوی کم گوگرد موجود در این کانسار (<1.5) گویای تشکیل این کانسار در محیط جزایر کمانی است.
نسبت بالای برون اسکارن به درون اسکارن گویای تشکیل این کانسار در محیطی با ژرفای کم تا نیمه ژرف (<5 km) است. تجزیه شیمیایی مگنتیت به روش EPMa نشان دهند آن است که مگنتیت یک فاز خالص است. عدم وجود ناخالصی هایی چون Mg، Mn، Zn، Ni، Ti، V، Cr در کانی مگنتیت بیانگر آن است که این کانی در دمای پایین تشکیل شده است. جانشین شدن کانی های پسرونده گرمابی توسط مگنتیت در رخساره شیست سبز نشانه ای بر کانه زایی دما پایین مگنتیت است. جانشینی مجموعه کانی های پیشرونده دمای بالا مانند گارنت و پیروکسن با دمای 500-550oCکه توسط کانی های گرمایی در راستای تشکیل مگنتیت صورت می گیرد، دلالت بر کانه زایی مگنتیت در دمای کمتر دارد. این شواهد ژئوشیمیایی و کانی شناختی دمای 350-400oC برای کانی زایی مگنتیت در این کانسار ارایه می دهند.