بررسی فارماکولوژیک نقش کانالهای کلسیمی در اثرات مهاری تیموکینون بر پاسخهای انقباضی وازدفران جدا شده موش صحرایی

اخیرا نشان داده شده است که تیموکینون، ماده موثره دانه های گیاه سیاهدانه، دارای اثر شل کنندگی بر تراشه و ایلئوم بوده و این اثر را احتمالا با مهار غیراختصاصی گیرنده های هیستامینرژیک و سروتونرژیک اعمال می کند. در مطالعه حاضر، به منظور ارزیابی بیشتر مکانیسم عملکرد تیموکینون بر فعالیت انقباضی عضلات صاف، اثرات فارماکولوژیک آن بر پاسخ های انقباضی وازدفران موش صحرایی بررسی شد.
موش های صحرایی نر (شش گروه چهارتایی)، با زدن ضربه ای به سر بیهوش شده و هر دو وازدفران آنها خارج گردید و در محلول کربس قرار داده شد. پس از وصل کردن وازفران به ترانسدیوسر، کشش اولیه به میزان 0.5 گرم به بافت اعمال شد. یک ساعت پس از قرارگیری بافت در حمام بافتی، کار ثبت انقباضات وازدفران در پاسخ به نوراپی نفرین (10 mM)، دوپامین (10 mM)، پتاسیم کلراید (80 mM) و تحریک الکتریکی (فرکانس 20 Hz، مدت زمان 0.1 ms، شدت 130V)، آغاز گردید. پس از ثبت پاسخ های انقباضی، ارتفاع پاسخ ها قبل و بعد از افزودن تیموکینون با یکدیگر مقایسه شد. همچنین، به منظور ارزیابی نقش کانال های کلسیمی در اثرات مهاری تیموکینون، ارتفاع پاسخ های انقباضی ناشی از تحریک الکتریکی، قبل و بعد از افزودن تیموکینون، ابتدا در محیط عاری از کلسیم و سپس در حضور غلظت های تجمعی کلسیم کلراید، ثبت و بررسی گردید.
نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تیموکینون با حداقل غلظت 20 mM، ارتفاع انقباضات وازدفران را در پاسخ به پتاسیم کلراید و تحریک الکتریکی (p<0.001)، و با حداقل غلظت 40 mM، ارتفاع انقباضات وازدفران را در پاسخ به نوراپی نفرین و دوپامین (p<0.01) کاهش داده است. بیشترین اثر مهاری تیموکینون با غلظت 100 mM مشاهده شد. علاوه بر این، آزمایشات انجام شده در محیط عاری از کلسیم نشان داد که تیموکینون (80 mM)، مانع از افزایش ارتفاع پاسخ های انقباضی وازفران در پاسخ به غلظت های تجمعی کلسیم کلراید گردیده است (p<0.001).
نتایج بدست آمده از این مطالعه، علاوه بر تایید اثرات مهاری تیموکینون بر فعالیت انقباضی عضلات صاف، برای نخستین بار نشان می دهد یکی از مکانیسم های شل کنندگی در وازفران جداشده در موش صحرایی، از طریق مهار کانال های کلسیمی صورت می پذیرد.