ماهیت و ساختار منابع رنج در همراهان سالمندان بستری

همان طور که بیماران سالمند در هنگام بستری شدن با یک بحران زیست شناختی به بیمارستان وارد می شوند مراقبت کنندگان آنان نیز با یک بحران روانشناختی به بیمارستان قدم می گذارند. اما از آنجایی که مراقبت کنندگان حرفه ای آگاهی چندانی از تجارب آنان ندارند این افراد که ممکن است به اندازه خود بیماران در رنج باشند را فراموش می کنند. باتوجه به اهمیت مفهوم رنج در علم پرستاری و اهمیت شناخت و درک منابع رنج ارایه مراقبت مناسب، این مطالعه با هدف شناخت ماهیت و ساختار منابع رنج در همراهان سالمندان بستری انجام گردیده است.
این پژوهش کیفی بوده و به روش پدیده شناسی انجام شده است. نمونه ها از بین منابع اطلاعات (همراهان بیماران سالمند بستری در یکی از بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان) انتخاب گردیده اند. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف آغاز شده و تا اشباع اطلاعات ادامه یافته و در پایان، تعداد شرکت کنندگان به 12 نفر رسید. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه عمیق و تفسیر داده ها به روش «پارسی» انجام شده است که برای اولین بار در ایران به کار گرفته شد.
یافته های این پژوهش در مفاهیم محوری «بیمار و اقدامات درمانی به عنوان منبع رنج»، «بیمارستان به عنوان منبع رنج»، «اختلال در زندگی خانوادگی و اجتماعی به عنوان منبع رنج» و «غفلت از خود به عنوان منبع رنج» ارایه گردیده اند که در اصل مقاله به آن پرداخته خواهد شد.
تجارب شرکت کنندگان نیاز به اتخاذ تدابیری جهت عملی شدن مراقبت کنندگی خانوادگی در محیط بیمارستان را منعکس می نماید. توسعه گروه های حمایتی، فراهم شدن تجهیزات و امکانات و حمایت مداوم همراهان در طی همراهی بیمار سالمند در محیط بیمارستان و ضرورت برنامه های آموزشی برای تطابق همراهان و خانواده های آنان گام های مفیدی در این زمینه می باشند